erkek olarak konuşuyorum evet bağımsızlığımı yitirecem.
evet belli bir zaman sonra sıkılacağımı da biliyorum.
ama evlenmezsem iyi kötü bir hayat arkadaşım, çocuklarım, bir ailem olmayacak. kendi çapımda tecrübemi paylaştığım belki bayram harçlığı verdiğim torunlarımın olma ihtimali olmayacak. çevremde gözlemlediğime göre bekar kalmış erkekler 50'den sonra denyo gibi bir şey oluyorlar.
tüm bunlar ciddi canımı sıkıyor.

edit: romantik romantik konuşan yavşaklara hitaben: aşk bitiyor arkadaşlar ne kadar büyük olursa olsun bitiyor sonunda işin mantığı kalıyor. leyla ile mecnun olsanız kerem ile aslı olsanız dahi. ben kalabalık aile seviyorum kendimi telkin başlığı oldu sanırım bu :/

edit2: herkes yaşlanınca çocuklarımın götümü temizlememe ihtimalinden bahsetmiş bi kaç kişi de götünü temizletmek için evleniyorsan geber demiş. birincisi yukarda götümü çocuklarıma veya torunlarıma yıkatmak istediğimle ilgili bir cümle yok ikincisi severek evlenmek istiyorum ve halihazırda sevdiğim aşık olduğum çok iyi anlaştığım biri var sadece evlilikten korkuyorum, düşünürken biraz daralıyorum :)

edit3: ayrıldık

dün bizim sokakta bir adam öldü,gelen ambulans şüpheli ölüm diye polise haber verdi neyse adamı götürüp otopsi yaptılar sonra gömdüler (adana hürriyet mahallesi)

bugün adamın boğularak öldürüldüğü öğrenildi kızı filan ağlıyordu,öz oğlu ilk dakika göz altına alındı hala içerde ki bence o öldürdü öz babasını,3,4 yıl önce cinayetten içerde yatıyordu salıverildi,yani demem o ki o işler hiç belli olmaz hayırlısı de geç.

balkonda güneşlenirken kuruyup pörsüyeceğiz ve küflenmeden kokmadan çürümeden öyle insan kurusu olarak öleceğiz. öldüğümüzü anlamayacaklar bile. ooo ne senaryo yazılır bundan.

kötü evlilik ihtiyarlayamadan da götürebilir maazallah

aşık olmadan evlenmek ile hiç evlenmemek bir tercih olsaydı hiç evlenmemeyi tercih ederdim. yalnız kalırım korkusuyla keyifsiz bir evlilik geçirmek istemezdim. ucunda aşk varsa kuru ekmek yiyeyim, ucuzundan şarap içip sabahlara kadar sohbet edip, eğlenip, sevişeyim. cebimde yetecek kadar param olsun mutlu olayım yeter. ötesiyle gerçekten ilgilenmiyorum çünkü paranın konfor getirdiği ama mutluluk getirmediğini biliyorum o yollardan da geçtik. üniversitede arkadaşlarla makarnadan aldığım keyifli şimdi en güzel restoranlarda lezzetli dediğiniz yiyeceklerde bile alamıyorum çünkü konu hiçbir zaman ne yediğiniz değil. neyse ne anlatıyordum. kendimden sıkılıyorum o yüzden evleneyim demek yerine aşık oldum, sevdim, hoşlandım evlendim demeyi tercih ederim.

para biriktireceksin 60 yaşına geldiğinde lüks plaza gibi bir huzurevinden yer ayırtacaksın kendine. huzurevinde de yalnız başına öleceksin. malın mülkün varsa ya hepsini ye ya da bir hayır kurumuna bağışlayacaksın. yalnız bugün debe'ye giren evlenmeyin entry'sinden sonra evlenmesekte olur diyorum.

mutsuz olduğum bir evlilikte yaşlanınca ne yaparım sorunsalından daha korkutucu değildir.

denyoluk.

ayrıca denyoluğa erken yaşlarda başlamanın, sorunu çözmese de uzun vadede semptomları gidereceğini düşünüyorum.

götümüzün kılları kadayıf olduğunda hala evlenmemişsek ve denyonun tekiysek, arkamızdan “yaşlanınca denyolaştı” diyemesinler. onun yerine “7'sinde neyse 70'inde de o” desinler daha iyi.

bence mantıklı.

yaşlanabileceğimizi düşünmek,içinde bulunduğumuz bu dönemde oldukça iyimser bir yaklaşım.

muğlada bi yazlık alıp bahçede domates falan yetiştiririm