şey vardı sanki, "g..ne güvenen şöyle gelsin"
bıktım yekûn gitmelerden
acısızca nasihat edenlerden
gün de gece, gece de gece cani...
içimdeki ateşle
bodrum'un sularına
sarılıp sarılıp ağladım, sönmedim
sönmedim yeminle
"zamanında ne güzeldi bu bahçeden kopan nar.
yüzümde gülümseme bi' başka dururdu o zamanlar.
ağrılar ödünçtü, içimde koşan çocuklar uslu.
misafirlere ne bereketli sofralar kurulurdu..."
bunları yazarken kafamda şarkı yankılanıyor, bir yandan da bu şarkıyı ne zaman dinlesem oluşan yürek ağrısı, değişik bir sızı var içimde. çocukluğuma gidiyorum sanki. fakat bu yolculuk o kadar buruk ki. kaybettiğim insanlar gözlerimin önüne geliyor. misafir olarak bize gelen ve dahi misafir olarak evlerine gittiğimiz. o kadar eksildik ki son birkaç yılda. bu şarkıyı ne zaman dinlesem, toprak olan yüzler gözümün önünde capcanlı duruyorlar sanki. umudum yanımda olan sevdiklerimin, ailemin yitip gitmemeleri. daha uzun yıllarca, bolca anılar biriktirebilmek.
"... güzeldim ben o yazlar kadar zamanında. ailem çoktu.
güzeldim ben o yazlar kadar zamanında; yazın bu kadar ağlamak yoktu..."
"yaz uzundu eskiden
zamanında böyle kayıplar yoktu
sevinçlerimiz gerçekti
gözyaşının ertesi umutlu.."
kaç yenilgi var, ömürde allah aşkına?
sana değerde geçer..
beni delerde geçer..
seyreden, gülerde geçer...
“kenar süsü oldum hayatında yani olmasam da olurdu”
"babababa havalara nasıl da geriniyor
alemdar onun gibi nasıl da kasılıyor"
diyecektim ki... yıllardır bu şekilde eşlik ettiğim şarkının sözlerinin doğrusunu şaşkınlıkla öğrenmiş bulunmaktayım. şu an benim için mükemmel sözler oldular kendileri. ben de bir şey eksik diyorum. saygılar sıla.
(bkz:
#82941398)