"zamanında ne güzeldi bu bahçeden kopan nar.
yüzümde gülümseme bi' başka dururdu o zamanlar.
ağrılar ödünçtü, içimde koşan çocuklar uslu.
misafirlere ne bereketli sofralar kurulurdu..."

bunları yazarken kafamda şarkı yankılanıyor, bir yandan da bu şarkıyı ne zaman dinlesem oluşan yürek ağrısı, değişik bir sızı var içimde. çocukluğuma gidiyorum sanki. fakat bu yolculuk o kadar buruk ki. kaybettiğim insanlar gözlerimin önüne geliyor. misafir olarak bize gelen ve dahi misafir olarak evlerine gittiğimiz. o kadar eksildik ki son birkaç yılda. bu şarkıyı ne zaman dinlesem, toprak olan yüzler gözümün önünde capcanlı duruyorlar sanki. umudum yanımda olan sevdiklerimin, ailemin yitip gitmemeleri. daha uzun yıllarca, bolca anılar biriktirebilmek.

"... güzeldim ben o yazlar kadar zamanında. ailem çoktu.
güzeldim ben o yazlar kadar zamanında; yazın bu kadar ağlamak yoktu..."