bugün sarıyer börekçisine girince adam elinde görsel
tuvalet maşrapası ile içindeki yağı poğaçaların üzerine sürüyordu. girmem ile çıkmam bir oldu ve neden uzun süredir poğaça yemediğimi bir kez daha anlamış oldum. amına kodugumun yavşakları insanda biraz estetik duygusu biraz sağlık kırıntısı olur dimi. ıykk iğrenç pislikler. kim bilir daha önce o maşrapayı götünü yıkamak için tuvalette kullanıyordu öğğkk hayvan oğlu hayvan ya.

pastanelerin mutfağına girmemiş kitledir.

maşrapadan yağ dökülen bir müesseseye denk gelindiyse, beterin beteri olduğu hatırlanmalıdır.

lise döneminde zincir dükkanları olan bir pidecide 2-3 ay kadar çalışmıştım. üzerinden seneler geçmesine rağmen hala bu tarz pastanelerden su bile almam.

su böreği, küt/kürt böreği -artık hangisini seviyorsan-, kol böreği gibi ürünler bir gün önceden akşam üstü yapılıp dolaba bırakılır mayalanması için. ürünlerin girdiği dolabın kirini pasını ne siz sorun ne ben söyleyeyim.

asıl olay o böreğin açılma kısmında. genellikle ellerindeki parmak üstlerine kadar yoğun kıllı bir usta, büyükçe bir mermer üzerine eliyle margarini sürer. sonra o hamuru kafasının üstünden çevirerek olabildiğince açmaya çalışır. bu esnada hamurun üzerine kolunun dirsek kısmına kadar bulanır. hamur ikiye katlanır, içine malzemesi koyulup bir daha katlanır.

ki benim çalıştığım bu dükkan nispeten iyi bir konumda, adı bilindik bir zincir salondu dediğim gibi.

köşe başı, sokak arası dükkanları düşünmek bile istemiyorum.