memleketin hakikati olan geçim darlığı, zorlu hayat koşulları ile insanımızın hakikati olan gösteriş merakı, lükse meyli arasında gidip gelen bir ortamdır. belki ülkemize mahsus değildir ama yerel niteliği olan yönleri çoktur.

bu hengamede kimisi maaşının tam iki misli ederindeki akıllı telefona iki sene borçlanmayı göze alırken kimisi de temel gıda malzemelerini dahi dış kaynakla temin edebilmekte, durumu değişmezse sona doğru ancak zaman kazanabilmektedir.

başka bir dünya mümkün

akp nin yönetimini devam ettirmesinin sırrı budur. insanları toki vs aygıtlarla borçlandırıp, borcunu da toptan

ödemeye izin dahi vermeden, senelerce vatandaşı bağlamak.

böylece istikrar yalanıyla milleti kendine mecbur hissettirmek.

bununla beraber sosyal yardımlarla (aslında sadakalar) kredi bile çekemeyen garibanları uyutmaya devam

ediliyor.

hasılı, akp nin oyunu devem ettirme yöntemi budur; kredi + sadakalar.

açılın ben geldim. şimdi 36 yaşında, memur çocuğu, üniversite mezunu, evli, 2 çocuklu, ortalama gelire sahip, evi ve arabası olan bir prototipim.

kira ödemeyi reddederek evimi, ulaşımda rahat edebileyim diye de arabamı kredi ile aldım. bu şekilde aileme pozitif katkı vererek mutlu etmeye çabalıyorum, bu şekilde belki yoruluyorum ama ben de mutlu oluyorum.

evet, sistem bunlara sahip olmak için beni krediye yönlendiriyor. ancak, halihazırda bu sistemin içinde yaşıyorum. değiştirmek için birşeyler yapıyorum ya da yapmıyorum, önemli olan bu sistem devam ediyor.

sistem değişirse oturur tartşırız, ama hal böyle iken bu şekilde davranan insanı eleştirene söyleyecek tek söz kalıyor: olum sana biri zorla kredi mi vermeye çalılıyor, e sen alma krediyi, mutlu mesut yaşa, ama senin dışındaki insanlara da bok atmayı bir zahmet bırakıver.

yaşamayıp kazanmadığın yıllarını bankaya sattıran sonrada onlar için çalışmak zorunda bırakıldığın olay

(bkz: das kapital okumadan marksist olmak)

standart hayatta kalma davranışlarını anlamsız bulan ve bu yüzden existent olma durumlarını çok da fazla devam ettiremeyecek olan kişilerin pek sevmediği sistem.

ev sahibi olmamak ve evlenmemeyi tercih edenlere göre inanılmaz bir yüktür. tr şartlarında evliliğin bir getirisidir.

herkesin kendi eliyle beslediği sistemdir. örgütlenmek diye bir kavramın olmadığı, birisinin öbürünün açığını kolladığı kurumsal kimlik kisvesi altındaki orman kanunlarının geçerli olduğu bir sisteme tepki göstermek yerine aksine kendi elinle ağzına bal çaldığın sürece hayatta belli başlı lükslere, hatta temel ihtiyaçlara sahip olmak için sahip olmadığın paralar isteyip de geri ödemesini beceremezsen götündeki dona kadar alırlar güzel kardeşim.

"don't hate the player, hate the game" demişler ya, hah amlarına koyayım onların çok ayıp ediyorlar, oyuncu olmazsa oyun da olmaz. herkes bile bile lades konumunda giriyor bu topa, "ben" demeyi bırakıp "biz" diyemediği için, sonrasında da fakdısistım diye ağlıyorlar. taşın altına elini sokmayı geçtim, siz o taşın üzerine oturuyorsunuz yerinden kımıldamasın diye, yarın bir gün o taşla beraber uçuruma yuvarlanınca ağlamaya hakkınız olmayacak.