o dönem rahmetli erbakan hoca'nın "girdik mi yarım bırakmak olmaz, kıbrıs'ın tamamını fethetmemiz lazım" demesine rağmen, o dönem başbakanlık koltuğunda oturan ecevitin sözde denge politikası gereği engel olduğu durumdur.

şimdi 50 senedir işin içinden çıkılamıyor. halbuki o dönem rahmetli erbakan hoca'nın sözü dinlenmiş olsaydı çoktaaaaan adaya huzur hakim olmuştu...

(bkz: tutmayın küçük hitleri)

adı üstünde barış harekatı; amaç fetih ve yağma değil, ulusdaşların yaşamını güvence altına almak.. tabi osmanlı hayranlarının anlaması zor bir durum..

debelenme editi: anton çehov'dan günümüz türkiye'sine gelsin; "başkalarının yalanlarını dinlemek ve yalanları yutmuş göründüğün için seni aptal bellemelerine göz yummak, alçalmayı sineye çekmek, dürüst, özgür insanların yanında olduğunu açık açık söyleyememek, üstelik yalan söylemek zorunda kalmak, gülümsemek... hayır, hayır, beş para bile değeri olmayan bir lokma ekmek, bir sıcak köşe, bir mevki için çekilmez bütün bunlar. böyle bir dünyada yaşanmaz!"

yeni osmanlıcılık kafası taşıyan klavye fetihçilerin merakını uyandıran olay.

osmanlı gibi girseydik güney sahillerinde namaz kılsaydık önümüze gelene 1 tekme falan ..böyle gazlı bu yeni nesil küçük osmancıklar, teknik açıklamaya girmiyorum zira bunca zaman düşünüp bunu buraya yazan adamın belli neyi anlayabileceği

alınması imkansız olduğu için. kuzeydeki rum nüfusun kaçabileceği ve yeterince geniş bir güney kıbrıs kaldığı için, gücü nispetinde türkiye kuzeyi kontrol altına aldı. ancak kaçacak yeri olmayan, o sırada kendi askeri darbesi ile bölünmüş silahlı rum nüfus, mutlak işgal durumunda kuzeydeki türk bölgesinde savaştığı gibi kaçak savaşamazdı ve birleşirdi. türkiye işgali ve ele geçirdiği bölgeye uluslararası anlaşmanın türk tarafının garantörü olarak girdi, yasal temeli vardı, tüm kıbrısı işgal etse, onunki kadar kolay da olmazdı ve saddam'ın kuveyti işgali gibi bir anlama gelirdi, ve yaptırımları ağır olurdu.

ikincisi; kıbrıs meselesi ve ordaki türk varlığı bize ingiltere'nin hediyesidir. türk devletinin gözünde 40'larda hatta 50'lerin başında kıbrıs aynı girit gibi bir yerdi, zamanında ta 1890'da falan osmanlının elinden çıkmış ve 1914'de kesin olarak ingilizlerce ilhak edilmişti. geri alınması hayal edilmiyordu. ingilizlerin sömürgelerini tasfiye ettiği (40-60lar arası) dönemde, rumlara siyasi, askeri ve ticari etkisini koruyarak biraz görünüşte bağımsızlık verme planı vardı. ne zamanki rumlar, içlerindeki milliyetçi ortodoksu olsun, komünist akel'cisi olsun ingilterenin asla razı gelmeyeceği koşullarda mutlak bir bağımsızlık peşinde koşmaya cüret ettiler; işler karıştı. üstün ingiliz diplomasisi adadaki türk-müslüman varlığını bu süreci bölmek için kullanmayı akıl etti. türkler polis yapıldı. iki nüfusun düşmanlığı tırmandı. rumlar türkleri sivilleri katletmeye başladılar. türk mukavemet örgütleri kuruldu. tırmanan şiddet sayesinde ingilizler adanın bağımsızlığı tanırken türkiye'yi de federal devletin türk tarafının garantör devleti olarak işin içine soktular. yani ingilizlerin adada üs bulundurmak, söz sahibi olmaya devam edebilmek karşılığında türkiye'ye yol vermesi olmasaydı şu andaki durum bile imkansızdı. abd'yi de ikna eden ingilizlerdi, "rumlar hem komünist (bkz: akel), hem ortdoks, adayı sscb/rus üssü yapacaklar" diye. ancak türkiye'nin ilk çıkarma sonrasında durmaması ve enosisci rumların tepesinde bir tehdit sopası olmanın ötesinde biraz daha genişlemesi abd'yi kızdırdı. hepsi o kadar. yoksa 40 yıldır orda olamazdık.

çünkü dünyanın amacı toprak almak değil, insanların olabilecek en güzel hayatları yaşamasını sağlamak.

hadi o zaman bir hata etmişiz almamışız, şimdi rte bir emir verse yüze yüze gidip bütün adayı alacak atlılarımız var. şimdi neden almıyoruz?

alınması imkansız olduğu için değildir. tabii ki birleşmiş milletler ve amerika'nın müdahalesi ile son bulmuştur. yoksa gayet türk'ler, [o zamanki adıyla] kıbrıs mücahitleri ile birlikte ilerlemeye devam ediyordu. parantez açmak lazım bu noktada. bu bahsettiğim adanın hepsi için değil tabii ki. hepsini almak bir noktada gerçekten zor, detaya bakılırsa belki dağlık bölgelerden dolayı imkansıza yakın. fakat daha fazla ilerlenebilir bir durumdaydı. bunun en büyük örneği akıncılar'dır. akıncılar bölgesindeki birliğin başındaki komutanın silah durdurma emrine uymadığı ve yardırarak ilerlemeye devam ettiği bilinen bir gerçek. en azından kıbrıs'ta askerlik yaparsanız öğrenirsiniz. zaten eğer haritada akıncılar bölgesine bakarsanız; nasıl bir ilerleme yaptığı görülebilir. çok çok daha fazla ilerlenebilirdi, fakat dediğim gibi politik çıkarlar doğrultusunda ilerleme durdurulmuş ve hatta koz olarak da kapalı maraş alınmış ve şu anki sınırlarıyla statüko oluşturulmuştur. zaten baktığımızda yanlış hatırlamıyorsam %30 + %6 kadar da kapalı maraş olmak üzere, adanın %35 36'lık civarı bir kısmı bizde. kalanı da birleşmiş milletlerin bulunduğu ara bölge ^*, ingiliz'lerin kendi toprakları ve rum kesimi. rum'ların bu kadar büyük bi alanının olması hiçbir şeyi ifade etmiyor, çoğu tarıma uygun olmayan dağlık ve kurak yerler. asıl portakal bahçeleri ve diğer tarıma uygun alanlar ara bölge ve türk kesimindedir.

edit: bu arada belirtmekte fayda var, kapalı maraş'ta türk'ler, mücahit'ler ve birleşmiş milletler bulunuyor. eğer asker tanıdığınız varsa belirli yerleri görebilirsiniz, yol üzerinde duramıyorsunuz tabii.

edit 2: united states'in belirttiğine göre; telsiz bozukluğu kaynaklı bir sorundan ötürü akıncılar o kadar ilerleyebilmiş. bir süre sonra iki köşe harekatı da durunca onlar da durmuş.

erbakan üzerinden siyasal islamcıların ortaya attığı uydurma. o sizin erbakan bu harekata bile gönüllü değildi. baktı her şey iyi gidiyor oy kaptırmamak için hemen klasik islamcı dönekliğiyle destek çıktı.

hardcore osmanlıcı bir arkadaşım vardı, gümrü antlaşması ile sevr'i kıyaslıyordu. "biz sırf savaşı kaybettik diye (daha ne olacaktı amk?) sevr'de bize o kadar madde dayadılar. ermenistan da savaşı kaybetti, biz neden gümrü'de bunların hiçbirini istemedik?" diye tbmm'ye olan sitemini dile getiriyordu.

insanın tarih bilgisi antik yunan heykellerinin penisi kadar olunca böyle oluyor.