eğer kız, hasta şahsın ileride evlenmeyi düşündüğü kişiydi ise bu durum onun gerçek yüzünü görmesini sağlamıştır.
şu an daha genç olduğu için kurtulma ihtimali çok daha yüksektir. aynı durum evlendikten sonra, ileriki yaşlarda başına gelmiş olsa ve kadın gene terk etse durum bundan çok daha kötü olabilirdi.
vicdani bir karardır.
yargılamak için bu durumun içinde olmak gerekir.
bazen böyle ölümcül hastalıklarla boğuşan insanlar tedavi sürecinde ciddi şekilde psikolojik olarak da rahatsızlanıyorlar.
ölümle yüzleşme, tedavinin ağırlığı gibi etmenler, hasta kişiyi çok daha depresif ve katlanılması zor bir hale getirebiliyor. çoğu kanser vakasında hasta vefat ettikten sonra onunla yakından ilgilinen kişiler de psikolojik destek almak zorunda kalıyor.
kısacası anan, baban, evladın ve karın (o da vefakarsa) dışında pek kimseden bu özveriyi beklemek mantıklı değil.
ha ben düşünüyorum ne yapardım diye, bırakmayı içim el vermezdi sanırım.
ben terkeden kişiye hak veriyorum. bu kavga dövüş düşman olmayı gerektirmez. kendi hayatını idame ettirmek ve devam etmek zorunda.
kötü bir olay ve kötü bir örnek. umarım değerli arkadaşımız mümkün olan en kısa zamanda sağlığına kavuşur ve kendisini çok daha mutlu edecek bir insan ile yolları kesişir. bu arkadaşımıza uzun bir ömür, bolca sağlık ve mutluluklar diliyorum. her gecenin sonu sabahın güzel aydınlığıdır.
her kadın böyle kötü, zayıf karakterli, bencil ve acımasız olacak diye bir durum yok. gerçekten seven insan, iyi günde de kötü günde de sevdiği ile birlikte olmasını bilir. sevemiyorsa, yaşamını yüzeysel ilişkiler üzerinden düzenliyor ve bu kadar çürümüşlük içinde devam edebiliyorsa, bu onun sorunudur.
benzeri benim de başıma geldi...
hayır! allah'a bin şükür; kilo dışında bir derdim yok. benim kan analiz sonuçlarımı gören eski ve değerli bir hanım arkadaşım, çıldırmış, beni terk etmelere kalkmış, günlerce başımın etini yemişti. en sonunda, "doktor bir arkadaşıma sordum. sen otuz yaşının ortasında ölürmüşsün. bu riski alamam. ben gidiyorum", demişti. adana'daydım o zaman. ben de "peki" demiştim. ben geldim kırk beş yaşına, o ise beni terk ettikten üç ay sonra bir trafik kazasında feci bir şekilde ezilerek can verdi -- parçalarını dört bir yandan topladılar. mutluyum, beni seven genç ve güzel bir sevgilim var, halen sevişiyorum...
yani, o değerli arkadaşımıza şunu söyleyin;
o dangalak ve bencil karının yediği boka üzülmesin. bu yaşam içinde kimin ne kadar, nasıl ve ne şekilde yaşayacağı belli olmaz. yeniden bu güzel kardeşime en iyi dileklerimi gönderiyorum...
inşallah hasta kardeşimiz iyileşir dökülen saçları yerine gelir enerjısıne kavusur, sonra takar koluna manitayı gezer sokaklarda
hayat öyle filmlerdeki gibi ay sevgilim ölene kadar yanındayım diyen insanlara dolu değil maalesef. zoru görünce kaçan, eğlenme, para, pul vs için birlikte olan çok insan var. ha şu ihtimalde vardır, kız eğer gerçekten aşıksa ve seviyorsa onu öyle görmeye dayanamıyor olabilir. yalnız ilk ihtimal daha sıktır. ben doğum sonrası kalp yetmezliği gelişen (ki bazen ölüme kadar gidebiliyor) ve yoğun bakımda yatarken kocasından boşanacağını öğrenen çok insan gördüm. ki bunlar evli de değilmiş. eğer biri bu durumda ayrılabiliyorsa demek ki seni gerçekten sevmiyordur diye kendini telkin edebilir.
başa gelmeden konuşmanın ki yazmanın çok kolay olduğu bir durum. fazla sallamamak lazım ki aradaki aşk, sevgi bağını bilmeden.