vicdani bir karardır.
yargılamak için bu durumun içinde olmak gerekir.

bazen böyle ölümcül hastalıklarla boğuşan insanlar tedavi sürecinde ciddi şekilde psikolojik olarak da rahatsızlanıyorlar.
ölümle yüzleşme, tedavinin ağırlığı gibi etmenler, hasta kişiyi çok daha depresif ve katlanılması zor bir hale getirebiliyor. çoğu kanser vakasında hasta vefat ettikten sonra onunla yakından ilgilinen kişiler de psikolojik destek almak zorunda kalıyor.

kısacası anan, baban, evladın ve karın (o da vefakarsa) dışında pek kimseden bu özveriyi beklemek mantıklı değil.

ha ben düşünüyorum ne yapardım diye, bırakmayı içim el vermezdi sanırım.