biz evlendik eşimle ama çocuğumuz olmadı. zaten çocuğa yaşlanınca ebeveyne bakma misyonu yüklenmesini yanlış buluyorum da o ayrı bir mevzu şimdi.

eşimle düşünürüz zaman zaman, gerçi o pek düşünmüyor, ziki daşağına denkmişcesine hep böyle dinç ve sağlıklı kalacağız sanıyor.

yaşlanınca ne yapacağız? alışverişi kim yapacak? yemeği, temizliği, ya birimiz elden ayaktan düşerse, öbürü ona bakabilecek mi? yaşlanmaktan korkuyorum ama yüzümdeki kırışıklık, saçımdaki aklar beni korkutmuyor, birilerine muhtaç olmak ve o birilerini bulamamak beni korkutuyor.
kalçayı kırmak, hareket edememek, inme inmesi filan.

para biriktirmek lazım, iyi bir huzurevine yerleşecek ya da iyi bir yardımcı tutabilecek maddi gücün olmalı. başka yolu yok.