topraklarının yarısından fazlasında tahıl ürünleri üretimi yapılan bir ülkede, "saman ithal etmek zorunda kalabiliriz" diye başlayan süreç bugün "çay ithal etmek zorunda kalabiliriz" noktasına geldi. evet; üstelik tüketimde olduğu gibi bir zamanlar üretiminde de önde olduğumuz çayda "bile" bu durumdayız. e tabi karadenizli çay, fındık, kivi bahçelerini kesip araplar için villa yaparsa...
üstteki arkadaş doğru söylemiş kesinlikle zam yapmak istiyorlar. zaten bi kulak arkamız kaldı.
milletle kafa buluyorlar herhalde. trabzonlu biri olarak söyleyebilirim ki "organik" saçmalığı adı altında insanların 1 ton çay veren bahçesini 250kg verecek noktaya getirdiler, şimdi de utanmadan kalkıp yetmiyor diyebiliyorlar. hoş karadeniz'in %70'i bu adamlara oy vermeyi geçtim biat ediyorlar. hak ediyorsunuz kardeşim ne diyeyim.
artık şu ülke düzgün yönetenlerin eline geçsin nolur artık ya
1970’lerin coğrafya kitaplarında, türkiye; kendi kendine yetebilen 7 ülkeden biridir diye yazarmış. bu söz şimdilerde bir alay konusu olsa da türkiye o yıllarda ürettiği ile stratejik bir ürün olan gıda güvenliğini nispeten sağlamıştır. çünkü o yıllarda yerli malı üretmek bir ülkü, namus meselesiydi ve kapalı ekonomi-ambargolar nedeniyle de bir zorunluluktu. türkiye nüfusunu beslemeliydi.
şimdi ise gıda güvenliğimiz tehlikede. türkiye üretmiyor. türk savunma sanayisi şunu bunu üretiyor diye övünüyoruz ama asıl övünmemiz gereken şeyi ihmal edip ithal ediyoruz; gıda. türkiye bir ulus devlet ile ilk savaşında aç kalacaktır bu gidişle. bu söz de bunun anlayabilene itirafıdır.
olsun 3. havaalanı açlmıştır.
ithal etmek zorunda kalacağımız şey ne olursa olsun şaşırmıyorum artık. neden hala garip geliyor size.
yakında:
"babalarınızı ithal etmek zorunda kalabiliriz" e kaymasından korktuğum durum. onu da ithal edelim tam olsun güzel kardeşim bari, piç olmayan bir biz kaldık sıra bizde sanırım. çünkü, tüm tarım piç oldu tabiri caizse.