bluesdan kopup gelen, müzikte bir devrim niteliği taşıyan ve zamanında
ideolojileri/yaşam tarzları gereği toplumdan dışlanan milyonlarca insanı peşinde sürüklemiş, sadece bir müzik değil bir
yaşam felsefesi olarak ortaya çıkmış
rock müziğinin son yıllarda iyicene boku çıkarılarak uğradığı popülizm dalgasının küçük küçük pislikleridir bu insanlar.
tarkanlı, hakan pekerli, serdar ortaçlı pop müziğe bir
alternatif olarak gösterilen ve malesef ayaklar altına alınan güzelim rock müziğinin acınası hale gelmesinde önemli katkıları vardır bu genç arkadaşların. mor ve ötesi olsun, duman olsun, eşşeğin ziki olsun bir yığın "
loser" takılan genç müzisyenlerin(!) peşine takılmış, "ben pop dinlemiyorum yaaa rakırım ben" havalarına bürünüp her gece günlüklerine "günlük, ben
harun'a aşığım yaa" türünden saçmalamalar yazarak kendi küçük dünyalarında küçüldükçe küçülmekte,
itin götüne girecek kıvama gelmektedir bu kardeşler.
herşeyi geçtim, rock denen şeyi bu sanıcak
90 ve sonrası doğan kardeşlerimiz. kocaman bir kültür
popülizm uğruna bok olacak. ondan korkarım..