yalnızlığım kader değil bunu ellerimle yazdım

"kaderi yazan kim?" sorusunu sormak geldi içimden...

bugün gazetenin sağlık sayfasında okudum; yalnızlık günde 15 sigara içmeye bedelmiş. yalnızlığın insan psikolojisinde yarattığı etki, obez bir insanın ruhunda yarattığı sıkıntıyla aynıymış. ben de bilmem nereli bilim insanlarının yalancısıyım. yalnızlık iyi bir şey değildir arkadaşlar; tercih edilmemeyi, insanlarla iletişimi kesmeyi, yabanileşmeyi hiç boşuna güzellemeyin. yalnızlık; kader de değildir tercih de değildir. yalnızlık bir kötü sonuçtur. kalkıp toparlanmaya bakın. önümüz kış. beraber kar topu oynayabileceğiniz arkadaşlar edinin. sevgiler.

“yalnızım dostlarım yalnızım artık” dedirten yalnızlık nedir acaba? neden yalnız kalmışız, yalnız mı bırakılmışız, yaşadığımız kırgınlıklarla yalnızlığı mı tercih etmişiz, aşkta mağlubiyet mi almışız, her şeyden önce kalp sesimize kulak verelim. kalp insanı yanıltmaz. herkesin kalbi kendini yansıtır ve kalbiniz ne söylerse doğru olan da odur. halk arasında dilimizden düşürmediğim sözlerden biri;“yalnızlık allah'a mahsustur.”gerçekten böyle midir, yoksa insanoğlunun uydurma sözlerinden biri midir?bana göre; elbette böyle bir şey söz konusu değildir. inananlar için, allah yalnız değildir. yarattığı kulları, her birine farklı görev verdiği melekleri, elçi olarak gönderdiği peygamberleri, can verdiği canlılar, bitkiler, ağaçlar, hayvanlar… hepsi allah'a , varoluşa hizmet etmektedir. o kainatın tek sahibidir. bir derdimiz, bir sıkıntımız olduğunda sığındığımız tek güçtür o halde bizde yalnız değiliz yüce yaradan her zaman bizimle birliktedir. yalnızlık, evrensel bir yaşam tecrübesi yani insanlar tarafından bilinen en yaygın tecrübelerden biri olmasına rağmen tanımı çok zordur. ölçülmesi neredeyse imkânsızdır ve çoğu zaman bireyler için bir başkasına yalnızlığını ifade etmesi kadar acı veren bir durum yoktur.birisiyle yaşamalı mıyım, yoksa birisiyle yaşlanmalı mıyım? günümüz toplumlarında birlikte yaşlanmaya artık rağbet pek yoktur. çünkü insanlar birbirlerine, tahammülsüzlüğün sınırlarını zorlamaya devam etmektedir. oysa nenelerimiz, dedelerimiz birlikte yaşamaktan ziyade birlikte bir ömür yaşamaya ve yaşlanmaya yemin etmişlerdir. birbirine bağlı çocukları ve torunlarıyla geniş aile olmuş, aile bağlarına sıkıya sıkıya sahip çıkmışlardır. çok kalabalık olduğumuz yıllar artık çok gerilerde kaldı. yalnızlaştığımız ve yalnızlaştırılan hayatlarımızla her birimiz yaşam mücadelesi vermeye devam etmekte, yalnızlığımızla dost kalmaya özen göstermekteyiz. insanın kendisini yaşamı boyunca iyi, ya da kötü hissettiği zamanlar elbette olacaktır. yalnız kalmayı seçtiğimiz zamanlarda ki kalabalığımız tüm kalabalıklardan fazladır. kendimizle yüzleşmeye başladığımızda, sahnede büyük bir kalabalık olacaktır. ağlatanlar, güldürenler, huzur verenler, mutsuz edenler, mutlu edenler say say bitmez... akıllı bir yalnızlık bunların arasında sıyrılıp sadece kendine dönmek, kendine iyilik yapmak, kalbine kulak vermektir. bir nevi kendimizi nadasa çekmek huzurlu bir yaşamın kapılarını aralamaktır. yalnızlığın kalitesinden ödün vermemek, kendimize özenle nazik davranmaktan geçer.kendini sev, sevmekten vazgeçme. kendini mutlu etmeyi öğren. yaşamındaki çürük elmalardan kurtul ve hayallerinin peşinden koş. hayat çok güzel şükret.kalbinin senin için bestelediği huzur dolu melodiye kulak ver. acılar, kırgınlıklar seni yalnızlığa teşvik etse de, yalnızlık kader değil, bir seçimdir. <3

yüzde 90 kaderdir. burada “tercih” yazanlar için ise bu, yüzde 99 oranında kaderdir(zorunluluktur). çünkü yalnız olanlar genellikle bencil, kötü iletişimi olan ve kendini keşfedememiş insanlardır. en önemlisi ise öfkelilerdir. ama farkında değillerdir. yani sevgili ekşici kardeşim. sen kendini “tercih” diye avutsan da bu senin zorunluluğun ve sorun da sende. ama sorun bende demektense ben bu hayatı tercih ediyorum demek insanı daha iyi avutur.

bazen bir tercih gibi başlar sonra kader gibi yapışır insana. bazen de tam tersi kader zorlar sen de zamanla sevmeye başlarsın. ama ne olursa olsun yalnızlık her zaman biraz hem mecburiyet hem de korunaklı bir sığınak.

kimse tamamen kendi seçimiyle yalnız kalmaz ama kimse de zorla içinde kalmaz. insan bazen kalabalıkta bile yapayalnız hissederken bazen tek başına dünyanın en huzurlusu olabilir. yalnızlık ikisinin arasında bir yerlerde kendi dengesiyle var olur.

valla bilemiyorum. yalnızlıktan kurtulmayı başarmış birisi varsa dinlemeye hazırım. yazıversin bi zahmet