dibi gördüğüm bir yıldı teşekkür etmeyeceğim.
daha iyileri gelecek mi onu da bilmiyorum.

batarken 2022 tepelerin ardından, veda vakti gelir güzel hatıraların…
dönüp bakıyorum bu seneye, ne çok şey yaşanmış, mutluluklar, hüzünler, vedalar, yeni başlangıçlar…
en çok da ben değiştim sanki.
büyüdüm, acilde nöbet tutarken, sistematik mobinge uğrarken, önlükle girdiğim poliklinik kapılarında hasta olarak beklerken, zorunlu görev atamasında en kötü ihtimalleri hesaplamaya çalışırken, her gün sağlıkta şiddet haberlerini okuyarak hastanede birebir şahit olurken, son aylarda okulu bırakmama ramak kalmışken, yıllarca kafamı yasladığım omuzların uzaklaşmasını izlerken, akademik anlamda ilk kez çuvallerken büyüdüm, bu satırları yazarken tutamadığım göz yaşlarımla büyüdüm.

senin gibi 2022'nin ta aq.

oh rahatladim.

2020 ve 2021'den iyiydin sanki be kardeş. tabi mükemmel değildin, yine acılar yine sıkıntılar. toplumsal ve ülke olarak bilemem tabi ama bireysel olarak böyle. kısmen yani. bir nevi ölümü gösterip sıtmaya razı etmek gibi.

tamamen sıkıntı dolu geçen bir yıl oldu.

her şey'in nirvanasını yaşadığım bir yıl oldu.
2 farklı hayat yaşamış gibiyim. biri ailemle, diğeri sosyal çevremle.
ilk hayatımda her şey mükemmeldi diyemem savaşmak zorunda kaldığım anlarda oldu ama günün sonunda bir puzzle'ın parçaları gibi birbirimizi tamamlayarak bir bütün olduk. ilk defa puzzle'deki manzara fotoğrafının bu kadar güzel olduğunu keşfettik.
ikinci hayatımda hiç tahmin edemeyeceğim kadar güzel bir yıl oldu. kendim oldum ve kelimenin tam anlamıyla “yaşadım” her günün, saatin, dakikanın tadını çıkardım, içimden ne geliyorsa onu o şekilde yaptım.
düzenim bozulur hayatım alt üst olur demedim. alışık olduğum o düzeni yıktım. istifalar ettim sonunda evet planlarımı gerçekleştirmeme yardımcı olacak iş bu dedim.
mutlu oldum mutsuz anlarımın bile tadını çıkardım. çünkü bir gün her şeyin anı kalacağının bilincindeydim.
bu yıl çok sevdim diyemem. en çokta derinden sevmeye kapadım sanırım kendimi kimseyi görünce kucağına atlamak isteyecek kadar sevmedim. olsun bu yıl böyle olmalıymış.
yüzlerce yeni insan tanıdım ve her insandan muhakkak bir şeyler öğrendim.
arkadaşlıklara bakış açım değişti ama o çok uzun boşver…
tatillere gittim, kamplar yaptım, şarkılar söyledim, 200 kişilik bir parti organize ettim. sahne aldım evet evet hayatımda yapmak istediğim en büyük şeyi yaptım topluluk önünde elimde mikrofon şarkı söyledim.
düet bile yaptım ama o kısmı çokta yazmak istemiyorum. sanırım en çokta partiledim. hadi çorbacıya gidelim lafını ilk defa bu yıl anladım ve sanırım en çok kullandığım cümlelerden biri oldu :) çorbalar içildikten sonra gelen o çayla birlikte içilen sigara esnasındaki o masanın atmosferini özleyeceğim en çokta.
metroda uyuya kalıp havalimanına gittikten sonra taksiyle eve dönüşlerimi de unutamayacağım.
gittiğim onlarca konser ve tiyatroyu.
herkese bizim büyük bir arkadaş grubumuz var diyerek başladığım topluluğu anlatma çalışmalarımı.
toplantıda ettiğim kavgaları.
aaaa birde ben tüm korkularımı yenip bla-bla kullanmaya başladım bu yıl. korkular demişken gece geç saatte sokakta korkmadan yürümeye de başladım.
ekonomik özgürlüğümü elime aldığımı fark ettim.
kendi işimi kurmaya başladım.
sakatlandım. iyileştim. bu da büyüttü beni müdüre karşı nasıl dik durulur hak aranır öğrenmiş oldum.

daha anlatacağım o kadar çok şey var ki… 2022 kolay bir yıl olmadın ama hakkını verdin be… teşekkürler her şey için…

seni hiç sevmedim, babanı da(2021) sevmezdim.

çok boş bir seneydin. tarihte pek adın anılmayacak . ama çocuğun olacak 2023' te lozan bitiyor. ne demişler deliden (2021) veli , veliden(2022) deli (2023) çıkar.

çok çok çok çok çok zor geçtin be!

gelmişini geçmişini zikiyim 2022...