2009'un kasım ayı.
yer: afyonkarahisar merkez.
konum: ikmal komutanlığı kışlası 5 no'lu nöbet kulesi.
zaman: gece 04:00-06:00 nöbeti.
sıcaklık: -6 derece.

sonuç:
az kalsın aklımı kaybediyordum^*, göt kemiğim bile titremişti.

düdüt: haydaaa, olm bu başlığı ben açmadım la, başıma kalmış.
daha ilginci ise, benim üzerimde tonlarca yazı vardı, hepsi uçmuş amk.

neyse o zaman bir güncelleme vereyim;
arkadaşlar ben bu yaşadığım olaydan çok sonra, 2014 yılında rusya'da çalışmaya başladım ve 3.5-4 yıl kadar orada kaldım.
oralarda ne -20'ler, ne -42'ler gördüm. düz yolda yürürken tipi yedim, yüzüm mosmor kesildi, ayaklarımı hissedebilmek için evde yarım saat kendime masaj yapmışlığım var.
yani şu yukarıda yazdığım -6 muhabbetine şu an "really nigga?" ifadesiyle gülümsüyorum.
-6 çubuk kraker la benim için, çıtır çıtır yerim :)

genellikle "reyiz"e ithaf edilirler.

yer: antalya'da sohbahar. öğlenki havaya aldanırsan gir plaja yüz o derece. ama gece-gündüz sıcaklık farkı 10 derece veya daha fazla. tshirt ile dışarda gezebilirsin ama tedbirli antalya'lılar akşama kalacaklarsa yanlarına kalınca bir şey almakta ihtimam gösterirler. ben de öyle bir sonbahar günü incecik blazerle çıktım. esrar içtik gece 11 sıraları dönüyorum eve yayan ışıklar boyunca dedeman'a. bir üşüme tribi girdi bana. hani üşüyünce elleri cebe atar, yağmur yağarkenki gibi başı ve omuzları düşürüp vücudu küçültüp üşüyen deri yüzey alanını minimize etmeye çalışırsınız. yağmur yağmıyordu ama öyle bir üşümeyle seyreden titreme halinde yaya gidiyordum. sonra üşüme tribi öyle oldu ki zangır zangır titriiyorum ve gittikçe kamburum çıkıyor, omuriliğim çemberimsi hal alıyor. giderek küçülüp tostoparlak olacaktım.

işte o an dedim: allah beni çarpıyor. yamuluyorum. adeta o halde tutulup kaldım. kas kasılı kalır boyun tutulması falan oluyor çeviremezsin boynunu bir yere. öyle yamuk yumuk sıcak eve kendimi zor atabildim.

edit: gerçi bir konyak+bitter çikolata çözermiş olayı. : )

edit 2: bir de benim teyze kızının tutulma olayı var akıllara zarar. o taa ortaokula giderken başına gelmiş. sırada otururken sıraya göğsüyle abanır gibi bir halde, işte rükuya varmanın hallicesi bir pozisyonda sırtı tutulmuş. garibim o halde servisle eve kadar gelebilmiş. onun için sosyal fobisini tetiklemiş olabilcek bir unsur. dolmuşa binemezdi bu kız. walla üstteki tutulmam da neredeyse bir rüku pozisyonu diye tasvir edebilirim.

benim dersanede klimanın tam enseme hava üfürdüğü yerde yarım saat kaldım. eve baykuş gibi kafamı hiç kıpırdatamadan girdim. utanç verici bir şey tabii ergenken utanç verici. yoksa takılmazsın böyle şeylere.

güneş hiç doğmayacakmış gibi hissedilen anlardır. benim için bambaşka zamanlarda, biri toledo'da diğeri perugia'da yaşanmıştır. yolda olduğumu, istediğim yerde durduğumu ve ne güzel anılar yaşadığımı filan unutturup duygusala bağlamama neden olmuştur bu üşümeler. çantamda ne varsa giydiğimi hatırlıyorum. sonra sızlanmalar, kendi kendine konuşmalar, hayali diyaloglar, ay ne kadar yalnızımlar, ay ne kadar soğuklar, ay ne kadar üşüdümler rererö. hatırlayınca bile bi' geldiler bak. bir de böyle zamanlarda yarım saat, kırk dakika filan üşürsün, bir bakarsın daha üç dakika otuz iki saniye olmuş. aman allahım. cidden bu bahsi kapatalım. o kadar dağda bayırda sabahladım. bak üzerinden onca zaman geçmiş. o iki geceyi unutamıyorum.

yer => (bkz: öğrenci evi)
hikaye =>
(bkz: soğuktan ağlamak)
(bkz: soğuktan çalışamamak)
(bkz: soğuktan uyuyamamak)
ev içinde evsizmiş gibi manto, yün bere ve eldivenlerle cenin pozisyonunda kıvrılarak dayanmaya çalışmak...
ders çalışmanın da aksamasından dolayı bunun böyle gitmeyeceği aileye söylendiğinde "biz de yurtta çok üşürdük, yurt odasının camı kırıktı onu battaniyeyle kapatmıştık eki eki. senin camlara da tık tık tık battaniye çivilenebilir." cevabıyla kıç üstü oturmak.
sonuç => öğrencilik hayatında bu şartlara katlanmak. ancak ilerde bir daha, mesela iş için, eş için, herhangi bir mantıklı neden için, değil bir yıl için, bir an için bile olsa sürünmemeye programlanmak.

yer => şehirler arası otobüs (varan turizm'in varan turizm olduğu yıllar. m.ö.178)
zaman => evden uzakta okunan öğrencilik yılları
hikaye => akşama doğru kar tipi kış kıyametin aniden çökmesi nedeniyle yolların kapanıvermesi. şehirler arası yolda başı sonu belirsiz bir kuyruk oluşması. geçen uzun saatlerin ardından şoför ve muavinlerin "aha bu gece burdayız galiba" moduna girmesi. şoförün enerji kısıtlamasına, muavinlerin erzak ve su sayımına başlaması.
her kötü durumdan bir azgınlık çıkarmak isteyen gençliğin dışarı çıkıp kartopu oynamak istemesi. otobüsün olabildiğince sıcak kalabilmesi için mantıken açılmaması gereken kapıları açtırmaları. sürekli girip çıktıkları için kapıların kapatılamaması.
diğer araçlardaki amcaların, teyzelerin yolculuk çıkınlarındaki kekleri börekleri çoktan lüplettikleri için aç susuz kalması. otobüs kapısına gelip sıcak su, pet şişe su, çay, çeşit çeşit meyve suyu ve kola^*, kek, püskevit dilenmeye başlamaları. muavinlerin az evvel yaptıkları sayımdan arta kalan stoğu insanlara dağıtması.
özetle kapının hiç kapatılamaması. ve mantoların, montların, eldivenlerin, ayakkabıların yetmemeye başlaması.
sonuç => donmaya ramak kala gece geç saatlerde yolun açılması.

bi keresinde hava soğuktu. çok pis üşüdüm.

17 şubat 2016 beşiktaş mersin idmanyurdu maçı öncesi ve sonrası. o iett otobüsü hiç gelmeyecek sandım.

lunskiy körfezi , sakhalin adası, rusya, 2009 şubat ayı süresince sıcaklık hep -30 civarlarında seyretti. 17 şubat gecesi sıcaklık -38 dereceye düştü, gün doğusundan (donmuş deniz yönünden) 15m/s hızla esen rüzgar hissedilen sıcaklığı - 49 dereceye düşürdü. dışarı çıktığımda yaşadığım his üşüme diye değerlendirilemez, sadece bazı bölgelerde şiddetli ağrı hissi ve itiraf etmeliyim korku! benzerini yaşayanlar bilirler.

(bkz: 25 ocak 2010 ankara soğuğu)

gerçekten ölüyorum artık heralde diye düşündüğüm anlardı.