ilk okuduğum aziz nesin kitabıydı.

çocukların olgun büyükler, büyüklerinse aklı baliğ olmamış çocuklar olarak ele alındığı bu benzersiz eser, çocuk olmanın ve çocukluğun üzerine egosu şişkin büyüklerce yüklenen yükleri ve baskıları, aziz nesin cesurluğu ve dolaysızlığı ile yüzlere çarpan, bunlarla kıyasıya dalga geçip alay eden, bunları mahkum eden, çocukları yüceltip büyükleri yerden yere vuran, ironisi çok keskin, mizahı çok komik, büyükleri düşündüren, çocukları güldüren, sipsivri dilli, gülümseyen yüzlü, pek hınzır, pek tatlı bir kitap.

daha sonraları da defalarca okuduğum şimdiki çocuklar harika'yı, ilk kez kahramanları ahmet ve zeynep'in yaşlarındayken okumuş olmam benim için bir şanstı, çünkü ileride nasıl bir büyük olmamam gerektiği konusunda karar vermiştim kitabı okuyunca. çocuklara yaklaşımımda her daim farkında olduğum bu hayat duruşum için kudretli yazar aziz nesin'e hep minnettar oldum.

aziz nesin'in, ta$inma sebebiyle evleri ayrilan iki arkada$ cocuk arasinda gidip gelen mektuplardan olu$an ilkokul'da okudugumda gozlerimden ya$ getirecek kadar guldurmu$ kitap.. hatta bir pasajini tum sinifa okumu$tum yarilmi$lardi..

aziz nesin harikalarından biri.
özellikle, ilköğretim çağındaki çocukların mutlaka okuması(okutulması) gereken muhteşem bir kitaptır.

"amerikalı mühendis fabrikadan çıkmış, kaldığı otele gidecekmiş. bir arabaya binmiş. insanlarda yeni öğrendikleri kelimeleri kullanmak merakı vardır ya, amerikalı da parayı şoföre verirken türkçe teşekkür etmek istemiş. teşekkür ediyorum diye babamdan öğrendiği o ayıp lafı söyleyince, şoför de ona,
-sensin! diye bağırmış.
amerikalı, şoförün sertleşmesini anlayamamış, bir daha o ayıp lafı söylemiş.
söyler söylemez de burnunun üstüne yumruğu yemiş. neye uğradığını şaşıran amerikalı, kendisini şoföre beğendirsin diye boyuna o lafı tekrarlar, şoför de boyuna yumruğu indirirmiş. ne yapsın, amerikalı da kendini yumruklarıyla savunmak zorunda kalmış. orda toplananlardan birkaçı, amerikalıyı şoförün elinden çekip kurtarmışlar. amerikalı da bu iyiliği yapanlara, öğrendiği o sözle teşekkür etmiş. bu sefer, kavgacıları ayıranlar, şoförü haklı bulup, hep birden amerikalı'ya çullanmışlar. amerikalı yumruk, tekme yağmuru altında kalınca, dayaktan kurtulmak için, kendisini dövenlerin gönüllerini almak istemiş, onlara türkçe sözde teşekkür ediyormuş durmadan. hala akıllanmadı diye, daha çok dövüyorlarmış.
polis yetişip, amerikalı'yı kurtarmış. amerikalı da polise o ayıp lafı söyleyip teşekkür etmez mi! herkesin içinde polise hakaret..."

aziz nesin'in ilginç bir kurguyla bağladığı olaylar zincirini anlatan kitaptır. birbirine bağlı ve kopuk birçok hikaye vardır içinde. iki arkadaş daha doğrusu onların değişiyle iki kardeşin birbirlerine yazdığı mektuplardan oluşur. ilk mektup tarihi 12 kasım 1963'tür.

bence kitabın en komik bölümü ise " eski öğrendiklerinizi unutun" kısmıdır ki, bu hababam sınıfında da işlenmişti yanılmıyorsam.

--- spoiler ---
ananın... ananın...ananın...
kuyruğundan yağ çıkar,
memesinden süt verir,
yumuşak tüyleri var...

....kervansaraylar heyy!
boynuzundan sap olur, eti de bize besi,
derisinden kap olur
dışkısı da gübresi heeey!...
--- spoiler ---

8-10 yaşlarımdayken, eve gelen akranlarıma, "altlarına işesinler diye" bu kitabı okurdum; pişman değilim.

yamulmuyorsam zeynep ve ahmet adinda bir ankarada biri istanbulda yasayan iki mektup arkadasinin hayali mektuplarindan olusan kitap. 10-15 yas arasi cocuklara verilebilecek en güzel hediyelerden birisidir. hababam sinifi tadinda ozellikle okulu acilisi ve kapanisindaki musamereleri cok komik olan hala ara sira goz attigim bir aziz nesin kitabi. kitabin arkasinda aziz nesin vakfi ve vakifta kalan cocuklarin resmi vardi. ne oldu o vakfa hala merak ederim.

hababam sınıfı filmlerindeki müfettiş sahnesi benzer bir şekilde bu kitapta geçer.hababam sınıfı kitaplarında böyle bir sahne olmadıgından,yüksek ihtimalle filmi yapanlar bu sahneleri bu kitaptan almıştır.
küçük yaştaki okuyucularına hem okuma sevgisi hem aziz nesin sevgisi verdiğinden gayet önemli bir kitaptır.bu kitabı okuduktan birkaç yıl sonra böyle gelmiş böyle gitmezin ilk cildini okuyan birinin aziz nesini sevmemesi çok zordur.

buldum okudum gecenlerde komık gelmedi.
halbuki çok gülerim gürültü olur diye yalnız başıma okurdum küçükken.

bi büyümüşüm bi büyümüşüm sormayın. tiksindim kendimden

ablamın anadolu lisesi sınavına girdiği okulun kapısının önünde beklerken fazla mızmızlanmamam için anneciğim tarafından "bak, ben de senin yaşındayken okumuştum bunu, çok güzel" diyerek bana da bir tane aldığı "bu ne a.q" diyerek okumaya başladığım, sonra bir türlü elimden bırakamadığım efsane kitap. "bir dahi yetişiyor" bölümü akıllara zarardır. ben de kuzenime gidip almıştım bi adet o günlerin hatrına. yüzüne bile bakmadı velet. lanet olası pislik! neyse. geri almıştım zaten. eşek hoşaftan ne anlar.

içindeki bazı olay ve espiriler ilk dönem orjinal hababam sınıfı filmlerinde de kullanılmıştır. artık rıfat ılgaz mı aziz nesin'den etkilenmiş, yoksa filmin senaryosuna bağımsız olarak mı eklenmişler bilemeyeceğim.

bir solukta okunabildiğinden çocuklar için birebirdir. ayrıca bu basit görünen dil yapısı insana, "ulan biraz kassam ben de yazarım bunun gibi bir şey" hissi verse de, kazın ayağı hiç de öyle değildir. zira, asıl maharet bu basitlik içinde mükemmelliği yakalamaktır ki, bu da aziz nesin gibi dünya çapında yazarlara mahsustur.

kitabın girişinde şu cümle yazar:

- ben terbiyeyi terbiyesizlerden öğrendim.

aziz nesin'in sonraki baskılara eklediği notlarında ise şu cümle göze çarpar:

- mizah toplumu gülünç olmaktan kurtarır.