sorunsal değildir; ben çay içiyorum, gerçi üzgün değilsem de değişmiyor.
pencereden dışarıya bakıp rüzgardan sallanan ağaç dallarını izliyorum.
spor yapıyoz, ağırlık basıyoz
bir sürü üzücü olay yaşadım. sadece birinde sinirden elim ayağım titrediği için elime arkadaşım tutuşturdu sigarayı. diğer hiç birinde ihtiyacım olmadı. hiç bir zaman. çok aşırı sinirlendiğimde tepkimi veriyorum geçiyorum arkadaşım kendime niye zarar vereyim.
sigaraya vermediğimiz parayla, arabaya mazot doldurup trakyayı, egeyi geziyoruz.
sakalımla oynuyorum tabi ki
çayı demleyip hiçbir şey olmamış gibi davranıyorlar ama aslında içeride kıyamet kopuyor. nikotin yok ama iç monolog bol.
şahsen ben max 2 gün biriktirip münasip bir deniz kenarında uzun uzun yürüyorum. onun harici boşluklarda kitap okuyorum.
bi tık daha az üzülüyoruz biz, en azından ağzımıza vermiyorlar bizim..