her insanın içinde olan fakat bunu diğer insanlara belli etmekten çekindikleri bir his. sevgi ihtiyacını güçsüzlük olarak algılanmasından ya da suistimal edilmesinden korkar insanoğlu. dile getirme yolları da şiirlere, şarkılara, mektuplara, mesajlara yansır. herkesin içinde ve alenen gösteremez sevgiye açlığını ya da herkese gösteremez. içlerinden kendisi gibi olanı seçer ve ona gösterir açlığını.

çocukken bu açlığı anne baba besler, yetmediğinde ergenlik başlar zaten. tam bir kasotur ergenlik neyi seveceğinin neyin onu seveceğinin bile farkında değilken hayat çoktan başlamıştır ve sevgi açlığını gösteren güçsüz sümüklü süt çocuğudur.

sevgisizliği güçlüymüş gibi görenler olsa da en depresif anlarında bile bu insanlar sevgiye aç olduklarını dinledikleri müzikten ya da hareket tarzlarından ortaya koyarlar. zaman geçer ergenlik çağı biter yetişkin olunca hayat daha hızlı ve tasalanacak bir çok şey olduğu için. sevgi açlığı ikinci plana atılmıştır ama hala derindedir. bu yıllarda insan herşeyi ya da herkesi sevebileceği gibi sevgisinin karşılığını mutlaka bekler ve sevgiye atılan ilk adım mutlaka karşı taraftan gelmelidir. büyür insan ve açlığını gizler.

damar şarkıların çoğunun temeli sevgiye dayanırken sevgiye ihtiyaç kafiyelerler bütünleşmiş ezgilerde aranmamalı, hayata sokmak gerek bu açlığı acilen.

“çocukluğumla alakalı..
ondan..”
kaçışların en büyüğü..

doyurulmadığında, sevgi kıtlığına yol açar.

bir süre sonra sevginin nasıl ve ne şekilde geldiğini önemsiz kılan bir açlıktır.

bunun en tipik örneği, sevgiye/ilgiye açlığını cinselliğini sunarak ulaşmaya çalışan insanlardır. sevgi ve ilgi açlıkları o derece yoğundur ki cinselliğini sunduğu zaman yakaladığı yakınlığı her daim sürdürmek için devamlı insanlarla ilişkiye girerler. ne hüzünlüdür ki her seferinde kısa süreler içinde bırakılırlar. hayatınınızın bir döneminde karşılaşıp pek de anlam veremediğiniz bu insanlar çoğu zaman çocukken taciz edilmiş ve sevgi ile cinsel sevgiyle bir kabul eden insanlardır. sevgi=cinsellik ilgisi bir türlü düzgün şekilde kuramazlar.

belki aynı ilgiliyi kurabilirsiniz belki kuramazsınız ama;
(bkz: mysterious skin)

ilgi manyağı olmayı tetikleyen, ruhun derinliklerinde var olan ve bir türlü dolmayan boşluğun mimarı.

küçüklükte doyurulmayınca, kişinin bir ömür boyu tökezleyerek yaşamasına sebep olan açlıktır. yetişkin olunca ya da sevip sevilme yaşına gelince, her güleni seni seviyor sanarsın. seninle iki adam akıllı muhabbet edeni kalbinin en güzel yerine koyarsın, ama kısa zamanda tekme yiyince anlarsın asıl meseleyi. yüz kere başına gelse de aynı olay bir türlü akıllanmazsın yine yaparsın aynı hatayı.

sarılmayı, öpmeyi bilmeden başlarsın hep yolculuğuna, öğrenemezsin de ama hep hissedersin. seversin, beklersin, üzülürsün, göçüp gidersin.

öyle doyurulmaz bir açlık ki bu, anne babalarının sevgiyle büyüttüğü çocuklar bile, hayatları boyunca sıcak bir sözün, ruhlarını okşayan bir iki kelimenin peşinde telef oluyorlar.

"the hunger for love is much more difficult to remove than the hunger for bread."
mother teresa

sevgisiz yaşayabilen insanların etkilenmediği, yaşayamanlarınsa sonunu getirebilecek güçte yoksunluk.

bazen kimi insanlar bu eksiklik yüzünden çok arkadaş kaybederler. öyle bir eksikliktir ki daldan dala koşar bu kategorideki insanlar. bu öyle ailesinden sevgi görmemiş insanların da yaşadığı bir sıkıntı değildir sadece. ailesinden gayet yeterli ölçüde, hatta fazla derecede sevgi gören insanlar bile artık karakteristik bir özellik olarak bu açlığı sergilerler.

bu açlıktan ötürü çok insan ile iyi ilişkiler kurarlar. bu bağlamda bir an gelir, yeni birileri gelince onlar ile de iyi arkadaş olmak isterler ve onlar tarafından da sevilmek isterler. bu andan itibaren siz sevgisi çoktan alınmış, dolayısıyla atılmak zorunda hissedilen birer çöp muamelesi görürsünüz. sonra aynı durumu başkalarına da yaşatır bu insanlar. bu böyle süregelen bir döngüdür.

kıssadan hisse, bu tarz insanlara çok fazla güvenmeyin, yüzüstü bırakırlar sizi.