confessions part 2 üzerinde çalıştığını paylaştı instagram'da. yıkılsın ortalık o vakit.

(bkz: emilia perez/@ug tek)

skandallara bayıldığım için, son günlerde filmin ve oscar kampanyasının üzerine kabus gibi çöken karla sofia gascon'dan bahsetmek lazım. the guardian güzel bir özet çıkarmış.

sebep olduğu kriz sebebiyle gascon filmin oscar kampanyasından çıkarılmış. kendisinin bundan sonra alma potansiyeli olan en iyi kadın oyuncu ödüllerine elveda deme zamanı gelmiş gibi görünüyor.

film zaten başından beri sorunlu, çünkü meksika'dan korkunç tepkiler almıştı.
filmin yönetmeni, filmin geçtiği meksika hakkında çok da bilgi sahibi değil, filmi meksika'da çekmek yerine fransa'da çekmiş.
çekim lokasyonunu anlayabiliyorum bir yere kadar, prodüksiyon maliyetidir, lojistiktir, bunlar zor konular.

ama yönetmenin kafasındaki meksika ile gerçekteki meksika arasında fark olduğu, oyuncuların dili doğru düzgün konuşmadıkları çokça tartışılmıştı.

neyse, işte bunlar yetmemiş gibi, gascon'un daha önce twitter'da yazdığı ırkçı, islamofobik, zenofobik tweet'ler ortaya saçıldı.
ırkçı görüşleri hemen her kesimi kapsıyor: george floyd, çin, ingiltere'de bir süre başbakanlık yapan rishi sunak. ayrıca oscar töreni yerine kore^**-afrikan festivali mi, black lives matter eylemi mi, yoksa 8 mart kadın hakları gününü mü izlediğinden emin olamadığını belirttiği tweet'leri de var.

daha da kötüsü, bu tweet'ler ortaya çıktıktan sonra kendisi cnn ispanyolcaya röportaj veriyor ancak bu röportajı netflix'in onayı olmadan veriyor.
röportajda “cancel culture”in hedefi olduğunu söylemiş.

filmin abd haklarını netflix aldığı için, oscar kampanyası için de 30 milyon dolar harcamış. elbette bu olaylar sonrasında netflix gascon'u tanıtım kampanyasından çıkardığı gibi, gascon'la sadece ajansı aracılığıyla iletişime geçmeye başlamış. yani öyle bir mesafe koyma.

tabii, gascon, rakibi fernanda torres'i de boş geçmemiş arada, ki torres de i'm still here ile oscar'da en iyi kadın oyuncu adayı. “torres'le çalışan insanlar beni ve emilia perez'i paramparça etmek istiyor,” demekten de geri kalmamış.

buna klas bir cevap veren torres'in de başı, 17 yıl önce blackface makyaj yaptığı bir komedi skecinin ortaya çıkmasıyla yanmış. o da özür dilemiş haliyle.
(yeri gelmiş, derya karadaş'a blackface uygulayan gülse birsel'i de anmadan geçmeyeyim: (bkz: #109205535)

ay ortalık fena karışık yani. akademi'nin de bir açıklama yapması bekleniyormuş.

if'te de (imaginary friends) animation supervisor olarak görev yapmış.

“ben varlıklı bir adamım: istediğimi almaya alıştım,” demiş, tur otobüsünde cinsel saldırıda bulunduğu katherine kendall'a. o sebeple de kendall'a daha sonradan 60.000 dolar vermiş, sebep olduğu zararın bir kısmını karşılamak için.

gaiman on sevişmeye ve kayganlastiricilara inanmazmış, bu sebeple de direkt olarak iliskiya girermiş. hatta bir keresinde idrar yollari enfeksiyonu olan ve sevismek istemeyen bir kadina, önce parmaklarını, sonra da penisini sokmus.

bir iğrendim sormayın.
(bkz: amanda palmer/@ug tek)

neil gaiman'in ghislaine maxwell'iymis, haberimiz yokmuş.

"bu şarkının nakaratının riff, söz yazımı ve prozodisinin mükemmelliğinin verdği hissi şöyle açıklayabilirim sanırım: uzun zamandır catchy olması gereken pop şarkılarının bile vermediği kadar keyif veriyor bana. yani öyle bir eargasm."
(bkz: dissection/@ug tek)

"ulver’i ben çok severim. yani özellikle ilk 3 albümü harikadır. ama dissection sonrası fark ettim ki, bir grup olarak ulver’in black metal üçlemesini black horizons şarkısında 5:13-6:00 arasındaki şu 45 saniyeye borçluyuz.
(bkz: gibi geliyor bana yoksa şüphen mi var)
elbette şarkılarda akustik gitarı ilk kullanan grup dissection demiyorum burada. grubun ulver üzerindeki etkisi olarak yorumladığım bölümden bahsediyorum."
(bkz: dissection/@ug tek)

(bkz: lost diye bir dizi buldum süper) etkisi yarattı bende bu grup.

ergenliğini ve ilk gençliğini metalle geçiren biri olarak grubun varlığından haberim yoktu açıkçası. bunda sanırım en büyük etkenlerden biri, o dönemde grubun aktif müzik yaşamının olmamasıydı.

neyse, dissection’ı iki ay kadar önce öylesine açtığım bir black metal playlist’inde keşfettim. sonrasında albümlerini dinlerim ve sadece şunu söyleyeceğim: black/death metal ya da genellersem metalden bağımsız olarak harika müzik yapıyorlar. zira şarkılarının armonisi, düzenlemesi filan hakikaten şahane, hatta klasik.

mesela şunu fark ettim:
ulver’i ben çok severim. yani özellikle ilk 3 albümü harikadır. ama dissection sonrası fark ettim ki, bir grup olarak ulver’in black metal üçlemesini black horizons şarkısında 5:13-6:00 arasındaki şu 45 saniyeye borçluyuz.
(bkz: gibi geliyor bana yoksa şüphen mi var)
elbette şarkılarda akustik gitarı ilk kullanan grup dissection demiyorum burada. grubun ulver üzerindeki etkisi olarak yorumladığım bölümden bahsediyorum.

grubun ilk iki albümünün birbirinden aşağı kalır yanı yok. yukarıda da bahsettiğim black horizons favorilerimden.

ama ama bir şarkısı daha var ki beni benden aldı:
soulreaper.
bu şarkının nakaratının riff, söz yazımı ve prozodisinin mükemmelliğinin verdği hissi şöyle açıklayabilirim sanırım: uzun zamandır catchy olması gereken pop şarkılarının bile vermediği kadar keyif veriyor bana. yani öyle bir eargasm.

çok çok geç olsa da dissection’ı keşfettiğim için çok ama çok mutluyum.

2025'te yeni albümle geliyor. hem de stuart price desteği ile.