tarti$maktan baydigimda cogunlukla ba$vurdugum geyik bitirme cumlesi..
ben haklıyım. sen de haklısın. onlar da haklı olmalılar. peki haksız olan kim? bu karmaşık ve bir o kadarda basit tüketilen yaşamlarımızda haksızı bulmak kolay mı? değilse neden değil? yetimlerin hakkını elinden alanlara haksız diyebilir miyiz? onlar belki düne kadar haksızdı ancak yetim hakkını alıp (eğer henüz yemedilerse) haklı olma sıfatını ellerinde bulundururken haksızlık sıfatını ve dahi zamirini yetimlere bırakıyorlar… ne dersiniz? bu buzdan doğanın bir kuralı mıdır acaba? nasıl ki büyük balık küçük balığı yer… acaba yeterli mi bu açıklama? vejeteryan balık yok mudur ki? işte sizin de farkedebileceğiniz gibi asıl soru yumağı burada örülmekte: vejeteryan balıkların varlığı bu gizemi paradoksal bir zincirin sarmalları sıfatına taşımakta…
- sen de haklisin aslinda bir yerde.
- tabi
- şimdi o haklı olduğun yere git.
cümleyi söyleyen yine de hak vermez karşı tarafa..öbürü de haklıdır,ama cümleyi söyleyen daha haklıdır..
*yani sürekli
ama diye devam eder..
"sen de haklısın aslında bir yerde, ama o yer burası değil"in kısaltılmışı.
klişe bi karşıdakini yumuşatma repliği, ardından gelecek olan "ama bence..." gibi başlayan cümleyi daha bi etkileyici kılması muhtemeldir.
(bkz:
yalandan kim ölmüş)
(bkz:
pembe yalan bu pembe)
mutlaka ve mutlaka "ama" ile devam edip, ardından uzun bir başka açıklamaya girizgah yapmak için yol açıcı bir cümledir... bunu diyen konuya noktayı koyma açıklamasını kendisinin yapacağının işaretini verir aslında bi yerde
*...
sevgiliyle tarti$tiktan sonra, sular duruldugunda, bari$ma a$amasinda söylenmesi muhtemeldir. genellikle sevgilinin huyuna gitmek icin, "bak, ben seni anliyorum, sen de haklisin bi yerde.., ben hic seni üzmek ister miyim bidi bidi.. " gibi kullanilir ve sevgili de bunu yer. halbuki, bunu söyleyen birinin kar$isindakini asla hakli bulmadigi a$ikardir.