hayatı çözmüş ergen isyanı.

bir bilginin ancak o bilgiyi nakit paraya çevirebiliyorsa işine yaradığını varsayan argüman. argümanı üreten beyinsiz insan üretmekle görevlendirilmiş eğitim sisteminin müşterisi beyinsiz öğrenci.

matematiğin zekanın lokomotifi olduğunu kavrayamayan birinin hayattaki en büyük isyanı elbette trigonometri olacaktır. gurur duyuylası değil açıkçası.

matematikten çakmayan insan -çok boyutlu uzayda denklem çözsün demiyoruz- bir boktan çakmıyor. gündelik konuşuyorsun, boş bakıyor vatandaş. istisnasını görmedim.

bu hayata yenik başlamanın iki önkoşulundan biri matematikten çakmamak, öbürü tek çocuk olmak. ikisine birden sahipseniz görüşmeyelim. saygılar.

özellikle ` :asgari düzeyde de olsa` matematik bilmeyi ayrı tutarak ( ki çoğunlukla matematik için ediliyor bu laf, maalesef ) akademik eğitim/öğretim alanında yer almayacak/alamayacak öğrenciler için anlamlı olacak cümle.

lisede sayısal alanda çok başarılı olmasına rağmen kendisini zor bir üniversite sürecenin ve bu yolla edineceği meslek alanının dışına iten tanıdıklarım oldu. ki çoğu da hayatının ilerleyen dönemlerinde bu tercihlerinin doğruluğu hakkında yanılmadıklarını ispatladılar. zira böyle bir tercihte bulunan insanlar çoğunlukla ailelerinde bir şekilde rahatsızlıklar ortaya çıkmış insanlardı. `: peki, söyleyeyim, çoğu psikolojik rahatsızlıklardı bunlar.`

ancak, bu ülkedeki ilk ve ortaöğretim sistemine bir bakın. kendi geçtiğiniz süreçleri inceleyin ve söyleyin: sizce sınıfınızda sizinle birlikte okuyan kaç kişi ya da arkadaşınız, lise sonrası akademik eğitim alacağı bir süreci başlattı? "-ama kazanamadılar! ama sistem hatalı" nidaları bu sorunun cevabı değil. zira bir gen havuzunun % 10 kadarı akademik eğitim-öğretim sürecinden geçebilecek yeteneğe sahiptir. 40 kişilik bir normal lise ( fen, sosyal bilimler ve bazı anadolu liseleri hariç. ki bunlar zaten kastettiğim elemine sürecinin elemanlarıdır.) sınıfının ancak 4 ( veya 5 ) kişi akademik sayılacak bir öğretim programına dahil olabilir.

yukaırdaki son cümleyi söylerken: "omuz zoru" ile ya da "ite- kaka", bir üniversiteyi bitirir olmayı değil; işin gereğini profesyonel olarak yapabilecek ve önce kendisi sonra yakın çevresi ve tüm toplum için, edindiği bir meslek ile yararlı olabilmeyi kastediyorum.

zanaatkarlık yani el becerileri edinerek yükleneceği bir meslek ile ( bilinen her anlamda mekanik ve nesne mühendisliklerinin temeli budur ) insanlar önce avrupa ve amerika'da sonra japonya ve uzak doğu ülkelerinde işleyen, üreten sanayiler kurabildi... bu ülke'de eğitim-öğretim süreci insanın kendisine ( ve çevresine ) sağlayacağı faydayı baz alarak yürütülmüyor.

amaç: devlete ve resmi ideoloj' ye körükörüne bağlı; hiç denetim dışına çıkmayacak robotlar yetiştirmek. tahmin edeceğiniz gibi konu pandoranın kutusu 'undakinden daha vahim "öcülere" gebe...

esasen, soruyu bu içeriği ile üreten öğrenci haklıdır diyelim.

matematik
"ölünce cehenneme gidecek"

öğretmenlerin formasyon dersleri için vermesi gereken tepkidir. ben hiç gerçek hayatta formasyon adı altında verilen bilgileri uygulayanını görmedim.

lise fizik konuları dedirtir bunu. kimse tutup da arabaların ya da ne bileyim gördügü hareketli nesnelerin kendine göre bagıl hızını hesaplamaz(yapmışlıgım var o ayrı) ya da virajı alırken maks. şu hızla girmeliyim demez kararında yavaşlar ya da sokakta bilmem kaç teslalık manyetik alana yüklü parçacık atanını da görmedim veya kepler'in kanunlarını günlük hayatta esnaf abilerimiz kullanmaz herhalde hatta ve hatta modern fizik diye bir mefhum vardı evlerden ırak...

ama nedir ben fizikçi olmak istiyorum bilim adamı olucam ben derseniz temelinizi de iyi atın canım bu konularda.

(bkz: peki bu bilgi gerçek hayatta ne işime yarayacak)