ingiliz the independent gazetesinin bu senenin kahramanları listesinde birinci sırada orhan pamuk u göstermesidir. gazete kahramanlığa gerekçe olarak da şahsın ifade özgürlüğü(!) için verdiği mücadeleyi göstermiş. türk ulusunun yetiştirdiği nice kahramanlarla, hakaret konusu olan iki laf edip ingilizlerce kahraman ilan edilen birini aynı kefeye koyarsak, devrim şehidi kubilay'ı, eğitim neferi tonguç'u ve nice isimsiz cumhuriyet çocuklarını nereye koyacağız sorusuyla dimağlarımızı şaşkınlığa gark eden haberdir.(bkz: #8776143)

ilgili haber için : (bkz: http://www.hurriyet.com.tr/…/3694044.asp?m=1&gid=69)

(bkz: ucuz kahraman)
(konu dışında / orhan pamuk'la ilgili olumlu-olumsuz bir eleştiri olsun diye değil kesinlikle bu bkz. ama "zorla kahraman yapmak" diye de bir şey var. olayın kahramanları (da) düşünsün bunu bir zahmet.)

bundan uzun seneler evvel hakikaten bir şekilde inandıkları şeyler uğruna can vermiş türklerle alakasını çözemediğim olgu. yılın kahramanı olarak kubilay asteğmeni mi koysalardı, bu nasıl bir eğip büküp birbirine bağlamacadır anlayamadım. madem bu adamların kahraman kriterini beğenmiyorsun, bunları niye onunla karşılaştırırsın ki?

lakin şunu anlarım, orhan pamuk deli gibi milliyetçi bir ülkede çok tepki çekecek şeyleri, ününe zararı dokunsa bile, yumurta ve tekme yese bile, söylemiştir. dediklerinin doğruluğu açıkçası pek önemli değil. önemli değil zira cesareti inandığını savunmasından geliyor, inandığının doğru olmasından değil. ayrıca kendisi bir tarihçi olmadığı için "tarihçi olmadan ermeni soykırımı olmuş diye iddia eden hödükler" ve "tarihçi olmadan ermeni soykırımı olmamış diye iddia eden hödükler" kervanlarına katılmaktan kaçamıyor.

ifade özgürlüğü (unutmadan, (!) ) dediğimiz şey insanların istediğimizi ve çıkarlarımıza uygun olanı söyleyebilmesi değil istediklerini söyleyebilmesidir. ha bu hakkın bu tepkisellik içerisinde dahi kullanılması böyle bir kahramanlık ilanı gerektirir mi o tartışılır, ama hemen kurtuluş savaşı'na, hain ingiliz'e, manyak menemen'lilere dönmenin ne alemi var bilemem.

söz konusu olayın tepki verilmesi gereken boyutu, kahraman ilan edilen kişinin niteliği ile kelimenin manası arasında bulunan derin uçurumdur. zira, bu kişi kahraman olmak için gereken asgari koşulların hiçbirine haiz değildir.

kahraman kelimesinin tdk sözlüğündeki (ve dahi beynelmilel lugattaki) anlamı şudur:
1 . savaşta veya tehlikeli bir durumda yararlık gösteren (kimse), alp, yiğit:
örnek: "hareketlerini kahramanların edalarıyla asaletleştiriyor."- a. ş. hisar.

tashih: "bir şekilde inandıkları şeyler uğruna can vermiş türklerle" kahramanlık arasındaki ilişkiyi görmek açısından öğretici olmuş, ibretlik bir hadisedir...(bkz: #8775571)

şaşılacak bir durum yok. bırakın orhan pamuk üzülsün, "ingilizlerin kahramanı oldum" diye.

orhan pamuk çok ünlü olduğu, çok para kazandığı, çok tanındığı bir ülkede, sırf farklı düşündüğü için kendisine dava açılan, arabası tekmelenen, sözlükte bile kendisine fiziksel şiddet uygulanmasını mazur gören kişilerin arasında kalan bir insandır. bu demek değil ki orhan pamuk doğru söylemiştir yanlış söylemiştir, haklıdır haksızdır... sadece kendi kafasına göre doğru bulduğu şeyi alacağı tepkinin, göreceği cezanın niteliğini umursamadan (ve başkasını dövüp, öldürüp sikip sokarak değil konuşarak yazarak) ifade etmiştir. yoksa en doğru söz söyleyen adam, en iyi tespit yapan insan payesi falan verilmiş değildir kendisine.
gidip fikir beyan eden adamı teperseniz, tepen adama alkış tutarsanız, sizden farklı düşüneni kesmek, yakmak, yok etmek isterseniz işte böyle kahraman yapıverirsiniz onları.

ayrıca eklemek isterim ki hitler hakikaten seçildiği sene yılın siyasetçisiydi. iyi veya kötü ama o seneye hatta sonraki senelere de damgasını vuran en önemli insan hitler olduğuna göre ingilizler vaktiyle doğru seçmişler, mevzubahis yılın en önemli (dikkat buyrun en hayırlı, en temiz yürekli falan değil en önemli) siyasetçisini, hitler'i iyi tespit etmişler demek ki.

bunu yapan insanlar yakında orhan pamukun kahramanlıklarını tanımamızı da isteyecekler, demedi demeyin

birkaç yıl önce olsa altına çok farklı fikirlerin yazılacağı bir mevzudur. boğazı kurumuş istanbul tasviri yapınca dayı, söylenemeyenleri söyleyince ayı. davulu nereden dinlediğin önemli tabii. önemli olan davulu kesmeye kalkanların her zaman birini kahraman yapacağıdır. söze sözle cevap versen, böyle indipendıt mindipendıt olmayacak ama gel de sana anlatabil bunu.

kalleş avrupa nidalarıyla saldıracak değiliz bu habere, zaten avrupalı kafasının bazı konularda bizimle eş çalışmadığı aşikar. onlara hassasiyetlerimizi anlatmanın en iyi yolu sanırım aynı dilden cevap vermek, belki de buna uluslararası ilişkiler boyutunda ayar vermek de diyebiliriz. sanırım bu konuda en büyük handikapımız bir çok konuda açığımızın olmasıdır. sen nerden ayar verirsen ver yine zayıf olduğun bir yerden ayar alma olasılığın fazla oluyor.

özellikle bu konuda dikkat çekilmesi gereken şey yaşanılan bu tür polemiklerde karşımızdaki muhatabın hep farklı ülkeler olması, örnek dün almanlar ödül verirken, bugün ingilizler veriyor. bir gün apo'yu ülkesinde italya saklarken öteki gün danimarka başbakanı ab konusunda ders vermeye kalkışıyor.

göz ardı edilmemesi gereken şey değişimi yaşıyor olmamız. kim ne derse desin kendi hayatımızda bile çevremize baktığımızda düşünce bazında bir çok şeyin geliştiğini görebiliyoruz. bu gelişim yaşanırken görünen en büyük tehlike bizi biz eden temel olgulardan uzaklaşıyor olmamız. buna toplum içinde belli dirençler var ama bu basınçlı kültür emperyalizmine karşı bu direnç daha ne boyutta sürer henüz kestiremiyoruz.

orhan pamuk'un her ne kadar "hayatımda tek siyasi kitap yazdım o da "kar" dı. "demesine karşın, (ki bu cümleyi söylerken siyasetle olan mesafesini aktarmaya çalışıyordu - ahmet hakan- tarafsız bölge - cnntürk) siyasetle iç içe geçmiş birisi. bunun kötü olduğunu söyleyen yok, sadece ülkesi aleyhine prim yapması can sıkıcı.

yoksa ne beyaz kale yi unuttuk ne yeni hayatı, tadları hala damağımızda.

fransa da 2006'nın ermeni yılı olarak seçilmesiyle gayet uyuşan bir durum