tespit gibi tespit. hanımın hatrına, güncelden, popülerden çok mu uzaklaştık diye izlemeye başladık hepsini, ki 12 senede 15-20 film olması bile seyirciyle nasıl taşak geçtiklerini belgeler nitelikte. şu an ilk avengers’ı bitirmiş durumdayız.
“içindeki çocuk ölmeyenler sever” diye bikbikleyen bi sürü denyo var yukarda, ya mal mısınız siz arkadaşım? ulan biz 90’larda jurassic park, terminator 2 judgment day, back to the future gibi başyapıtlar seyrettik ve geliştirdik hayalgücümüzle zevkimizi, bunlara mı kanalım şimdi? ver bol keseden görsel efekti, senaryo yok, yönetmenlik yok, oyunculuk yok, bas amerikan milliyetçiliğini, dandik esprileri... diriliş ertuğrul’dan ne farkı var bunların amk? ha elinde tahtakale’den aldığı kılıcımsıyla osmanlı’nın dirilişini bekleyen keko, ha bunları film diye izleyen denyo, aynı bok ikisi de.
“içindeki çocuk” diye saçmalayan dingillere acımam da, bir nesil avm’de kalitesiz, derinlikten yoksun cgi seyretmiş film diye, ona yanarım.