birkaç içkiyle özgüvenle kabalık arasındaki çizgi siliniyor. yabancı kadınlara dans teklif etmek değil mesele; hayır yanıtını anlamamak, geri çekilmeyi bilmemek. karşısındaki insanın birey olduğunu unutup, onun eğlencesini kendi zaferi sanmak. bu bir iletişim değil, ihlal. çoğu zaman kadınlar reddetmiyor, mekanı terk ediyor. çünkü ne deseler işe yaramayacağını biliyorlar. bu tablo, utandırması gerekenin kadınlar değil, o alanı tacize çevirenler olduğunu hâlâ öğretemediğimiz bir sosyal arızadır.
bu sadece aymazlık değil, düpedüz rezilliktir. utanması gereken eğlenen değil, rahatsız edendir. bu ülkede sınır ihlali hâlâ özgüven sanılıyor. işte asıl utanç budur.

edit: görsel
ruhsat iptal

bunu akıl eden, buna eğlenenle tarih sahnesinde aynı tür olarak anılmaktan utanıyorum. lütfen gelecekteki hakim tür, artık kaç milyon yıl sonraysa bu kayıtlara ulaşırsan farklı düşünenlerin de toplumda var olduğunu, tarihe not düştüklerini pas geçmeyelim. rica ediyorum.