ilk fırsatta terkedeceğim eylem. yan gelip yatmak varken dikelmek de neyin nesi , bu kadar ısrar niye anlamıyorum.
bir kadın için bunu başarmak ve sürdürebilmek zordur. daha lise çağlarında aşılanır bu olgu. aileden uzak bir şehirdeki üniversiteye gidince pekişir, ve nihayetinde mezun olup para kazanmaya başlayınca ne olduğu anlaşılır.
penguen dergisinde yayınlanmış bir karikatür, bu duruma güzel bir diyalogla cevap verir; sahnede, fiskos masasında oturmakta olan iki kadından biri:
- kendi ayaklarım üzerinde durmaktan, bacaklarım varis, selülit doldu ya... bende evlenmek ve bacaklarımı kırıp kıçımın üzerinde oturmak istiyorum artık...
son derece güzel bir yeterliliktir. sizin dışınızda gelişen hiçbir şeye katlanmak zorunda kalmazsınız demeyeceğim, işiniz ve diğer bütün mecburiyetleriniz sizin için yine fazlasıyla bağlayıcı olacaktır.
ama gödüğünüz kötü bir muamele sonrası bu haksızlığı hazmetmek zorunda olmadığınızı, gidecek bir evinizin ya da yeni bir ev tutacak paranızın olduğunu bilmek, müthiş bir şeydir. insanın gidecek bir yerinin olması zaten başlı başına müthiş bir şeydir.
yolu, çocukken emeklilikten, büyüyünce amelelikten geçen sonuç.
amuda kalkmadığında becerebildiğin iş.
bir başkasının veya başkalarının sırtının üzerinde olduğun sürece çok da anlam ifade etmeyendir.
hali hazırda ayağı olan herkesin yaptığı eylem