başlığı açan yazara hak veriyorum.
bu ağlayan çocuklar herhangi bir ihtiyaçları için ağlamıyorlar, insani de değil zaten ağlamaları.
hayvan gibi bağıra çağıra ebeveynlerine istediklerini yaptırmak için ağlıyorlar.
ağlayan çocukların ebeveynlerini gözlemleyin, çaresizliklerini izleyin. çocuğa karşı davranışlarına bakın ağlamanın sebebini anlarsınız.

çocuklarına terbiye vermemiş, dur bile demeyen, sığır ebeveynler yasaklanmalı.

yurt dışında geçirdiğim 3 yıl içerisinde 1 kere dahi böğürerek ağlayan çocuğa denk gelmedim.

sorun çocukların ağlaması değil, sorun gerizekalı ebeveynlerin ağlayan çocuklarına susmaları için her şeyi yapmaları. ilerleyen süreçte bu çocukların ağlamak dışında bir iletişim yöntemi geliştirememesi ve her boka ağlaması anne-babanın isteğini yerine getirmemesi/getirememesi durumunda da kendini yırtacak derecede böğürmeleri.

yılda 150-200 civarında böyle çocukla ilgilenen bir psikolojik danışmanım.

not: bahsettiğim 2 yaş ve üstü çocuklardır. söylenilenleri ortak şekilde uygulayan tüm anne babaların ağlama problemleri ortadan kayboldu.

edit: arkadaşlar çok fazla mesaj geldi. biraz yoğun bir gün geçiriyorum. hepsine tek tek cevap vermeye çalışacağım.

(bkz: #93778004) elimden geldiğince basit şekilde anlatmaya çalıştım. yoğunluk nedeniyle gecikme ve eksiklikler olduysa ara ara eklemeler yaparım. saygılar.

bir çocuğa haddinden fazla anlam yüklüyorsunuz. çocuk savunmasızdır, korumaya muhtactir, masumdur temizdir ama gelecek asla değildir.

ayrıca kendini ifade edecek kadar konuşmayı öğrenmiş çocuğun olur olmaz her durumda ağlaması ve her seyi ağlayarak izah etmesi, ebeveynin çocukla iletişim kurmadığını, çocuğu dinlemediğini işaret eder. bir çocuğun inanılmaz bir ağrısı yoksa niye bu kadar feryat etsin ki? bu ülkede çocuk bakmayı bilen kişi sayısı 500'ü geçmez.

yazari destekledigim talep.

benim de benden 20 yas kucuk kardesim oldu, 3,5 yasinda da yegenim var. bizdeki cocuklar etlerinden et kopartiliyor gibi ciyaklayip herkesin beynini mikmediler hic arkadas. bebek olsun, cocuk olsun bir derdi olunca aglar elbet, oradaki ebeveyn derdini ihtiyacını giderir, susar. kimse gaz cikaramadigi icin aglayan bebege laf etmiyor. yetistirmeyi beceremediginiz, terbiye edemediginiz, yeterince ilgilenmediginiz icin avaz avaz bagiranlardan rahatsiz oluyoruz.

sen kahvalti keyfini yapmak icin çocuklarını alip geliyorsun, masada cocuklarinla ilgilenmek yerine keyfine bakiyorsun, etraftakiler mecbur mu dakikada 10 kere aneeaaa anneeeaaa anneeaa diyen cocuga katlanmaya?

cocuklariniza toplum icinde nasil davranilmasi gerektigini ogretin, onlarla yeterince ilgilenin, o zaman sorun kalmiyor zaten. ama cahil ebeveynler ne yapiyorlar? nasilsa cocuktur, aglar da zirlar da ve herkes de bunu cekmek zorundadir diye umursamiyorlar. oysa o cocugu yapiyorsaniz o kendi muhakeme yetenegini kazanana kadar ilgilenmeye ve egitmeye mecbursunuz. yok oyle ben cocugumla her yere giderim, herkesin beynini mikmelerine sesimi cikarmam cunku nasil olsa cocuk bu kutsal bir sey kimse de bir sey diyemez diye takilmak.

gilead da falan yasamiyoruz. cok ciddi kutsiyet addettiginiz cocuklar sadece sizin kutsaliniz. dogmasina karar veren sizsiniz, yasliliginizda kendinize baktirmak icin yapan sizsiniz, kimse kendi cocugu haricindeki cocuklarin korkunc gurultusunu cekmek zorunda degil.

çocuk sahibi olduğunu sanıp uruk-hai yetiştirenleri kızdırmış başlık.

çocuğunu eğitmeyi bilmeyen küçük prenseslerin küçük prenslerin küçük piçleri. tüm mekan ona özel başkası orda dinlenmek isteyemez. “dahi” olduğuna emin olduğu küçük piç muhakkak varoluşsal dışa vuruma dikkat çekiyordur ağlarken.

ulan çocuğu sıçıp eline tablet telefon verince “kutsal” mı olduğunu analık babalık mı yaptığını sanıyorsun. çocuğun psikolojisi boka dönerken kendini senin şımartmaların nedeniyle dünyanın merkezinde görüyor. sonra neden hayvana işkence yapan trafikte araba üstüne çıkıp tepinen veya hoşlandığı kız pas vermeyince öldüren bu kadar şerefsiz var diyorsunuz. sen daha 1 yaşındaki çocuğa, bom boş berrak bir beyine ağlayarak bir şey elde edemeyeceğini öğretemiyorsan doğurma.

karakterinin en temel kanalı bebekken oturur. sırf anası bağıra çağıra çocuğu şımartsın diye 3 yaşında veletlerin numaradan öksürdüğüne yalandan ağladığına çok şahit oldum. niye? çünkü küçük dahi piremses anasından böyle öğrendi...

turklerin cocuklarinin aglamasiyla olan barisikligi akil alir gibi degil. iyi yetistirilen, ilgilenilen cocuk aglamaz. iyo ebeveynin cocugu aglamaz. ( kolik donemindeki bebekler haric)

siz ebeveynlik yapamiyorsunuz ve baskalarinin da bundan rahatsız olmamasini bekliyorsunuz. bunun adi faşizmdir.

not: 5 yasinda kiz cocuk babasi.

yeni nesil sorumsuz ve bilinçsiz ebeveynlerin yaşattığı rahatsızlık. çocuk sıkılgan olmasın yok içine kapanmasın diye yeni nesil iletişim çabaları ile ağlayan çocukla konuşma ısrarı beni delirtiyor.

bin kere yazılmış. bin birinci olsun, belki anlarsınız:
1. bebek ağlar. çocuk konuşur.
2. hasta olmayan canı yanmayan uykusuz kalmayan çocuk ağlamaz. siz çocuğa düzgün davrandıysanız o da derdini düzgünce söyler.
3. her zırladığında istediğini eline tutuşturmak, çok değerli çocuğunuzu arsız bir piç kurusu yapar.
4. arsız piç kurusu olarak çocuğunuz kamuya açık her ortamda götünü yırtana dek böğürür, tepinir, zırlar.
5. sosyal linci yersiniz.

demek ki neymiş, problem çocukta değilmiş. çocuk sınır kural bilmez, siz öğreteceksiniz. öğretmiyorsanız üreyip durmayın bir zahmet.

bebeklikten itibaren çocukla konuşur; iki yaşına kadar telefon tablet tv bilimum ekrandan uzak tutarsaniz merak etmeyin 3 yaşına geldiğinde türkçeyi sizden iyi konuşur hale gelecektir.

nereye gitsek arsız velet zırlaması, yanında kafasını telefonundan kaldırmayan dangalak ana babaları.

ürediniz diye kafamızı sikmeye hakkınız yok arkadaş. eğitin veletlerinizi.

sakince anlatayım dedim gene sinirlendim bak.