yapmam dediğin ne varsa bir gün yapacaksın.
kınadığın her şeyi bir bir yaşayacaksın.
çektiğin acılar olgunlaştırıyor…
kadınların erkeklerden hayatları boyunca aslında hiç hoşlanmadığı, sadece aşka aşık oldukları.
sen koca bi hiçsin.
kendi izole hayatında g*tünü kaldırmış, yalanlarla sırtına pıt pıt yapmış olabilirler. oysa bütün bu evrenin, gittiğin binaların, gezdiğin sokakların içinde koca bi hiçsin. bi şitketin ceo'su orda senden büyük, karanlık bi sokağın serserisi senden deli, sevdiği o kadın/erkek senden daha acımasız.
hayatım boyunca gördüğüm en net şey şudur: küçüldükçe büyür, yüzleştikçe güçlenirsin. acı olanı yaşamak bundan kaçmaktır ve çok acı olur, altından kalkamazsın.
editinho: bu arada sözlüğe 35 yaş üstü yazmasın kampanyası başlamış yine. şu tibiti 25 yaşında bi çocuk yazmaz, muhtemelen küfür edip ''s*kerim olum ben ağayım paşayım...'' diye gezip 3 aya ekşi ağlama duvarına düşer. bunları da bi düşünün bence, tecrübe iyidir çocuklar.
çoğumuzun hayatı memnuniyetsizliklerle, acılarla dolu ve bunu sürdürmenin de hiçbir varoluşsal değeri özünde yok.
telafi aramayı bırak. geri dönüşü olmayan yollara girildi.
"kimse sana düşman değil, herkes kendinden yana"
bizler yalnızız. düşüncelerde, fikirlerde, duygularda yalnızız. arada ses olsun diye birileri ile görüşmek zorunda kalıyoruz.
insanların sandığın kadar iyi veya kötü olmadığını, çoğunun sadece kendi çıkarları ve korkuları doğrultusunda hareket ettiğini anladığın an.