bazı ikili kötü duyguların yanında bir tatmin de getirdiğini düşünüyorum. bu duygu ve bunun dışa vurumunu oluşturan ortamda kabullenilmiş bir izolasyon için keyif verici. zaten iç dünyamıza yönelmişsek bu duygu hem çok etkilemediği gibi hemde iç dünyayı insana daha güzel gösteriyor.
faydasını zararını bilemem ama her şerde bir hayır var galiba.
birinin varlığının, sevgisinin veya emeğinin karşılık bulmadığını hissetmek; insanın içten içe kendini değersiz hissetmesine yol açan sessiz acı.
başımın üstünde yeriniz var.
yavaş yavaş kabullenilen bir gerçek genellikle ilk başta kabullenilmesi zordur ama belli bir zamandan sonra anlaşılır en zoru bunu anladığın evredir aslında en başta her zaman farkında olursun ama bunu duymak kalp yarasına yol açar.
dün mevcut iş yerimde quiet firing yani pasif kovma davranışlarının bana karşı yapıldığını fark ettiğimden beri içimi kemirip duran rahatsız edici his.
gerçekten çok rahatsız edici bir şey. insan istenmediği yerde, kendisini istemeyen kişinin yanında nasıl durur diye düşündürtecek kadar huzursuz, adeta derimin altında kımıl kımıl dolaşan iğrenç bir gerçeklik.
sevilmek dğnyamın en güzel duygusu olabilir aynı şekilde sevilmemek de dünyanın en kötü duygusudur.
onu da yaşadık onu da alıştık