haydn’ın 44 numaralı mi minör senfonisi, "trauer" (yas) namıyla da bilinir ve bestekarın sturm und drang (fırtına ve stres) döneminin mühim eserlerinden biridir. 1772 civarında bestelenen bu senfoni, klasik dönem müziğinin çerçevesini belirleyen önemli unsurlar taşır ve haydn’ın müziğinde alışılmadık bir dramatik yoğunluğu yansıtır. eserdeki enerjik yapı, karanlık tema seçimleri ve yoğun ifade gücü, dönemin avrupa'sında rağbet bulan duygusal ve dramatik üslubu temsil eder.

haydn’ın 44 numaralı senfonisi dört bölümden oluşur: allegro con brio, menuetto (allegretto), adagio ve finale (presto). senfoni, tonal olarak nadir görülen mi minör tonunda başlar ve bu karamsar tonu eserin büyük kısmında sürdürür. ilk bölümdeki (allegro con brio) hızlı, keskin ritmik vuruşlar ve dramatik geçişler, bir çeşit huzursuzluk hissi yaratır. bu bölümde haydn’ın kontrast oluşturma becerisi ve dramatik gelişim sağlama yeteneği belirgin şekilde hissedilir.

ikinci bölüm olan menuetto, geleneksel bir minüet temposunda yazılmış olsa da ağır ve adeta içsel bir sorgulamayı çağrıştıran yapısı ile dinleyiciyi düşündürür. haydn burada klasik dönemin minör tonunda yazılmış nadir minüet örneklerinden birini sunar. üçüncü bölüm olan adagio, senfoninin adının kaynağı olarak bilinir. bu bölümdeki yoğun lirik yapı ve dingin tempo, bir yas havası yaratır ve haydn’ın isteği üzerine ölümünden sonra cenazesinde çalınması arzu edilen bölüm olarak anılır.

finale bölümü (presto), hızlı temposu ve enerjik yapısıyla senfoniyi çarpıcı bir şekilde sona erdirir. bu bölümde mi minör tonunda başlasa da bitişte mi majöre geçiş yaparak dinleyiciye küçük de olsa bir umut ışığı sunar. bu geçiş, hem dönem için yenilikçi bir deneme hem de eserin dramatik yapısına uyum sağlayan bir çözüm niteliğindedir.

44 numaralı senfoni, haydn’ın sanatsal olgunluğunun ve ifade gücünün bir göstergesidir. eserdeki karanlık duygular ve trajik ton, klasik dönemde daha ziyade neşeli ve hafif olarak bilinen senfoni formuna farklı bir bakış açısı kazandırır. haydn’ın bu senfonisi, sadece bir "yas" senfonisi olarak değil, aynı zamanda insanın içsel çatışmalarını ve duygusal derinliklerini işleyen bir eser olarak da müzik tarihine geçmiştir.

bu senfoni, haydn’ın sonraki besteciler üzerindeki etkisinin de bir göstergesidir. özellikle beethoven ve brahms gibi besteciler, bu eserdeki karanlık tonlamalardan ve dramatik yapılardan ilham almıştır.