bir trabzon klasiği... normal balıkları yemenin lux olduğu bilmem kaç yanı denizlerle çevrili ülkemizde garibanın bile en önemli gıdası, eğlencesi.
çok lezzetlidir meret bir de tam deniz kıyısında soğukta yapılırsa. bir yandan da sahilde büyük bir ateş yakılacak, ekmeksiz tüketilecek tabi kılçıklarıyla,
herkes davet edilecek kıyıdan köşeden geçen , birlikte yenilecek sohbet edilecek, oflu hocanın hikayeleri anlatılacak gülünecek polis gelinceye kadar,
sövülecek hayata, yaşananlara...
ateş harlanacak arada, büyük pelit kütükleriyle, karadenize karşı paralel horono durulacak, denizde kıvrılan hamsi misali, figürler sergilenecek, karadeniz dalgaları taklit edilecek horonda,
merhum kazım koyuncu 'dan volkan konak 'tan, fuat saka 'dan şarkılar söylenecek hep bir ağızdan, bir de kemençeci gelmişse ortama...
odessa'dan esen en ince kılcallara kadar ürpereten karadeniz rüzgarı çoşkuyla karşılanacak, isteyen rakıyla, isteyen birayla, isteyen ayranla izale edecek soğuğu...
eskilerden anlatılacak, eski karadenizden konuşulacak eski rumce kelimelerle desteklenerek...
politika konuşulmayacak, politikacılara sövülecek yalnızca,
isteyen ayıp fıkra anlatacak isteyen ders verici menkıbe, isteyen susacak, kimse kimseye karışmayacak, sahildeki herkes dost olacak bir lahza da olsa...

normalde hamsi tavayı kılçıklarını, kuyruğunu falan ayıklamadan leblebi gibi yiyen bir adam olarak bu şekil hamsinin kılçığını ayıklamamayı hamsiye saygısızlık, yiyene eziyet olarak tanımlıyorum. evet, zaten incecik ve kıtır kıtır yenebilen bir kılçığı vardır hamsinin. o kılçık, hamsi tavada pişirildiğinde güzelce pişer, insanın ağzına boğazına takılmaz. lakin hamsi ızgarada piştiğinde, kılçık tavadaki gibi pişmez. diri kalır. yine yenilebilir ama çiğnerken yine de insanın ağzına boğazına batar. keyfini kaçırır. zaten pişip yumuşamış hamsinin orta kılçığını çekip çıkarmak çok kolaydır. rahat rahat yemek varken ağzına bata bata eziyetin ne alemi vardır?

bu arada ızgara dediysek kömür ızgara olacak o. mangal yani. elektrikli falan değil.

bir rize klasiği.. normal denilen balıkları lux sayarak yemenin hamsi'ye hakaret olduğunun bilincinde olan ister gariban olsun isterse kalantor kişilerin accucuk denizden, balıktan ve hayattan zevk alıyorsa başka hiç bir şeye değişmeyeceği lezzettir. küçük limanda salaş bir mağaza'nın ^* önünde yakarsın mangalını bir kış günü poyraz'a karşı, atarsın hamsileri mangalın üstüne, denk getirip bir de rakı açabilmişsen yanında daha ne istenir ki hayattan.

sobalı günlerin nostaljik lezzeti.
temizlerken kılçıkları da ayıklanarak yapılanı parmak yedirir. onun için sıcak sıcak ekmek arasına dökülüp ağız tadına göre garnitür ilave edilmesi tavsiye olunur.
ayrıca yıllardır yiyemediğim müthiş nimet.

tadına doyulmaz lezzet.

hamsi ızgara için alternatif tat önerisi olarak; hamsiyi, sardalya gibi asma yaprağına sararak pişirip, yerken de yaprağı bile ayırmadan tüketmek suretiyle müthiş hazlar tadabilirsiniz.

uyarı: tercih salamura yapraktır. taze yaprakla denenmemiştir.

en iyisi herhangi bir (özellikle orta ve doğu ama) karadeniz şehrinin limanlarında yapılır. kadıköy filan diye kandırmamak lazım insanları.

ilk defa erdek'te deniz kenarında balıkçıların elinden yediğim lezzet. o zamana dek evde ya tavasını veya hamsili pilav olarak yerdik. o günden sonra evde de hamsinin yalnızca ızgarasını yemeğe başladık.

iyi bir hamsi ızgara için mutlaka kılçıklar çıkarılmalı, açık 2 balık birbirine yapıştırılarak hamsi kuşu haline getirilmelidir. böylece balığın kuruması önlenir. kararında pişirilmeli, kurutulmamalıdır.

ızgaraya sürmeden önce iki tarafına da serpilen tuzot, kırmızı biber ve biraz kekikle, yenmesine doyum olmaz bir lezzet yaratılır.

orhangazi'de anayol kenarındaki otogarın arkasında bulunan balık pazarında tadına bakılması gereken lezzettir.

bembeyaz karin icinde (simsiyahi varmis gibi) mangali yakarsin, hamsileri dizersin, bole arada kartopu falan yersin, sonra da bole simdi anlatamayacagim bir lezzetle yersin ekmek arasi yada bos. yaninda ister aksirinciya ister tiksirincaya kadar rakini yudumlarsin o sana kalmis aga, ben bi dublede birakirim. sonra kardan adam yapip gidersin. ha copunu pisligini topla giderken, serefsizlik yapma

olsa yesek dediğim muhteşem lezzettir.

tel ızgara şarttır bu konuda. hatta mümkünse sahil kenarında bir piknik alanı gibi denizi gören yerde, mümkünse karlı kar yoksa da soğuk rüzgar suratına çarpıp iliklerine doğru yol alırken, o küçücük mangalın başında çok değil 3 en fazla 4 kişi olacaksın. hamsiler karadeniz'li olmalı. temizlenip tuzlanmış ve tabi kılçıklı olmalı. ne çok kurutulmuş ne de çiğ olmalı. öyle tabak bıçak çatal da kullanmadan ızgaradan masanın üzerindeki kağıda döküp yağmalarcasına elle yenmeli. (yazar burada kendini kaybetti) yanında ince doğranmış yeşil salata olabilir olmaması problem yaratmaz ancak ekmek ve soğan muhakkak olmalı. ekmek de öyle bıçakla kesilmiş olmamalı. gelişi güzel koparılmalı. ama olmazsa olmazı rakıdır. rakı masanın bir kenarında durup, olaya dahil olmalıdır.

http://g1211.hizliresim.com/13/p/g4f84.jpg

(bkz: gözü dönmek)