8 yıl sonra gelen edit: şarkımıza yine başladık. umarım euro2024'ü kazanana kadar hiç bitmez.
arar buluruz
artık insanların ülkenin göbeğinde patlayan bombaları ve yaşamını yitirenleri kanıksadığı bir çağdayız. tüm bunlara rağmen ben herkesin ülkeyi mutlu ve huzurlu olarak hatırladığı bir imge, müzik, fotoğraf, video olduğunu düşünüyorum. benimkisi linkteki şarkı mesela.
anadolu lisesi sınavının gerçekten bir amacı olduğu zamanlardaki kazandığım sınav, esnaf mahallesi kültürüyle yaşadığımız dönem, artık manşette terör yerine ab fasıllarının konuşulduğu dönemler, almanyadaki akrabaların yanına daha kolay gidebileceğiz umutları, ilhan mansızın golü..... işte hep bunları hatırlatıyor bu şarkı.
edit: bazıları yok öyle bir türkiye yazmış, kimisi sadece çocukluk vs.. hep üzüldüm bu mırınkırın yapanlara, ne kadar zorluk çekmiş olsalar da içlerindeki masumiyet ve umutları ölmüş olanlara. hiç yaşamamışlar gibi havasını, toprağını şu memleketin. nasıl da yadırgayıp hor görüyorlar... kimisine az kimisine de çok üzüldüm. bir güzel anısı dahi yok şu ülkeye dair.
siyasiler dışarı editi : başlık bayağı bir açılmış serpilmiş büyümüş de, siyasi entryleri hayatının bir parçası yapan ya da hayatı kaymış gibi -hayatı kayanlara sözüm yok- göstermeye çalışan ağlakların ülkemizi kınamak için bu başlığa üşüşmesini yadırgadım. anlıyorum yaşanan haksızlıklara ses çıkarmak istiyor olabilirsiniz, fakat bu devirde böyle şeyler biraz klavye anarşizmi gibi algılanıyor. bu ülkeyi beğenmeyenler sizi şuraya (bkz: türkiye'den siktir olup gitmek) alabiliriz.