ikinciye evlenmeye korkuyor insan.
aslında içimden evlenmek de gelmiyor. yalnızlığa alıştım. kadın peşinde koşan biri de değilim. bu yaştan sonra koşmak da abes olur.
yine de hayatı paylaşacağım biri olmalı diye düşünüyorum. duvarlar anlamaz ki veya arkadaşın veya annen baban.
yaşlanınca daha zor kimsesizlik. kadına konu komşu yardımcı olur ama erkek öyle değil. başının çaresine baksın, evlenseymiş derler. aslında evlenmek de şart değil. hayatımın sonuna kadar da beraber yaşayabilirim. ya da ayrı evlerde olsak da yanında olacağını bilmen, seni sevdiğini ve senin onu sevdiğini bilmen bile yeter.