çikolata için dilenmeye teşvik edecek hareketin kampanyası. bravo.

ben bir keresinde fırından aldığım sıcacık simiti verdim almadığı gibi bir de küfür etmediği kaldı..

çocuklar çikolata da verseniz ekmekte verseniz para vermediğiniz sürece eve dönünce dayağa mahkum olacaktır kendisi

halbuki yetiştirme yurtlarımız tek çatı altında toplansa bu dilenen çocukları polise ihbar edebilsek ailesine sormadna devlet direk kendi himayesine geçirse tanık koruma programı gibi bir çerçevede çocuğu saklasa ne cevherler yetişir

çocuğu ailesi ile 30undan sonra tanıştıracaksın bak okudun topluma faydalı birey oldun ama ailen bu diyeceksin seçimi çocuğa bırakacaksın ister kabul eder bakar ister red eder hayatına bakar.

eğer aile daha erken çocuğu geri almak isterse 5yıl boyunca çalışılmış ssk lı bir iş ve işkur a yapılmış işci kayıdı şart isteyeceksin.

çikolatayı satarlar.

dilencilere verilen en ufak bir şey bile onları sokakta tutmak için atılan adımdır.

sokakta daha çok dilenci görmek için daha çok para verin, daha çok çikolata alın.

ek 1: çikolatayı açıp vererek satılmasının önüne geçilmiş. bu yüce iyilik hareketi karşısında artık diyecek bir şeyim yok. daha çok verin efendim.

ek 2: hâlâ bunun bir "iyilik" olduğunu iddia eden yazarları gördükçe üzülmemek elde değil. bu bir iyilik değil. bu sizin vicdan masturbasyonunuz ve birinci aşamada en çok o çocuklara, ikinci aşamada topluma yaptığınız devasa bir "kötülük". "her boku biz bilirizci" ukalalığınız "aman canım bir çikolatadan ne olacak ki" kaypaklığınız, "gözlerindeki mutluluk görmeye değer" romantikliğiniz bir halta yaramıyor.
davranış bilimciler pavlov, skinner, thorndike gibi adamlar yıllarca çalışıp bunları araştırmış, olması gerekeni söylemiş ama siz en iyisini bilmek konusunda en ufak tereddüt göstermiyorsunuz. bu çocukları ve arkasındakileri, yaptığınız her türlü yardım ile destekliyorsunuz. onların dilenme davranışını pekiştiriyorsunuz. sokakları onların oyunlar oynayacağı yer değil dileneceği yerler haline getirip ellerine verdiğiniz bir çikolata ile büyük bir farkındalık yaratacağınız ahmaklığına kapılıyorsunuz.

erol taş sen misin?
bir şey vermek ya da vermemekle çözülecek bir şey değil devlet müdahelesi gerektiren bir şey ki o devlet bizim devlet değil malesef. muasır olmak lazım, kavanoza büyük taşları dizmek lazım önce.

dilenen cocuklar genelde birbirine yakin dolasiyor. yani birisine bir sey verdiginizde, bir anda etrafinizin sarilmasi ihtimali var. tüm cocuklara yetecek kadar cikolata tasimiyorsaniz büyük ihtimalle üzerinize cullanan cocuklarla bas basa kalirsiniz.
iyi niyetli ama basarili olabilecegini düsünmedigim kampanya.

hali hazırda dahil olduğum kampanya. çocukların da hoşuna gidiyor. varsa annelerinin pek hoşuna gitmiyor ama.

bu akşamdan itibaren katılacağım kampanyadır. napoliten veya petito ile başlanabilir. sadece dilenci değil otobüste gülümseyen veya ağlayan herhangi bir çocuğa da verilebilir. ancak sorun ettiğim tek şey "yabancılardan bir şey kabul etme" uyarısıdır. bizim vereceğimiz çikolatalara alışan çocuklar kötü niyetli insanların samimiyetine de inanacaktır.

başlarini belaya sokabilir.

onlari dilendirmeye iten zihniyet, eger uzerinde ya da agzinda yuzunde cikolata yakalarsa "nerden buldun lan bunu yoksa gittin dilendigin parayla satin mi aldin" diye cocuklara kötülük yapabilir...

insanların kendini tatmin etmek için uydurduğu bir başka uygulama daha.

bizim sokaktaki bebek mağazasının önüne gelen çocuklar, arabasını her park edenden 2-3 tl alıp sokak başındaki supervisor dilenciye teslim ediyordu. bu çocuklar biraz büyüyünce artık sevimli değil korkutucu gelmeye başladı sanırım, yerlerine hemen yeni oyuncuları gönderdiler.

sonuç: kurum bağlamış vicdanlarınızı rahatlatmak adına, bir sektöre destek olmak dışında çözüm bile üretememişsiniz. o çantadan çikolata 1 kere çıkar 2 kere çıkar. 3. denemenizde çanta ile yollarınız ayrılır.

çikolata verene kadar gidip çocuğunu dilendiren şerefsizleri dövün.