kasim 1992 de kurulan bir vakiftir. amaci cocuklarla blues ustalarini bir araya getirmek ve cocuklari egitmektir. delta denmesinin sebebide mekan olarak mississipi deltasinin secilmis olmasidir.

blues, abd’nin güney eyaletlerinin kırsal kesimlerinde, özellikle mississippi deltası’nda ortaya çıktı. çoğu müzik formunda olduğu gibi blues da bir tür yavaş ve ritmik bir şarkı, hatta belki bir sıla ezgisi olarak doğmuştu. bu hüzünlü ezgiler ezilen zenci toplumunun bir tür kendini ifade etme biçimiydi. onsekiz ondokuzuncu yüzyıllarda batı enstrumanları (özellikle banjo ve gitar) ve batı muziği ile karşılaşan ve harmanlanan bu gelenek, zamanla belirli kalıpları olan bir beste ve güfte tarzına dönüştü ve gezgin şarkıcılar tarafından icra edilir oldu.

günümüz blues müziğinin ruhunu veren stil delta'dan gelişti

kaynaklar tarzın otantik niteliğinin dışında ilk olarak geniş kitlelere maledilmeye başlaması şerefini band leader ve trompetçi w.c. handy'ye vermektedirler.
öyküye göre 1903 yılında beyazlara verilen bir konser esnasında çoşkuya kapılan kalabalık handy ve orkestrasından zencilere özgü birşeyler çalmasını istemişler. bunda zorlandığını farkeden handy burada başlayan arayışına tutwiler, mississippi'de bir tren istasyonunda bir bıçağın sırtı ile slide guitar çalan bir zenci müzisyeni duyduğunda yanıt bulmuş.

bunu takip eden yıllarda bu yeni tarzı plak endüstrisine kabul ettirmeyi başaran handy,
1913-18 yılları arasında kaydettiği "st. louis blues" ,"yellow dog blues" (1914),"beale street blues" (1916) gibi parçaları amerikan populer müziğine sokmayı başarmıştır. bunlardan özellikle "st louis blues" ilk blues divası olarak kabul edilen bessie smith'in repertuarina kadar girerek uluslararası başarı kazanmıştır.
http://www.youtube.com/watch?v=zgqbmlzr3dc

delta bluesu geliştiren ilk gitar ustaları tommy johnson, son house, willie brown, robert johnson ve howlin wolf 'un herbirinin gitarcı charley patton'un tekniğini taklit ederek yetiştikleri söylenir. 1920'lerin sonunda yine patton'un izinde yetişen booker t. washington kısaca "bukka" white, blues'un ilk gitar efsanesi olacak ve genç kuzeni bb king'in kariyerindeki en önemli etkiyi oluşturacaktı.
http://www.cr.nps.gov/…ues/schools/delta_school.htm

ayrıca (bkz: #2623856)

(bkz: mississippi john hurt)
(bkz: buddy guy)

(bkz: john lee hooker)

bunu en iyi yapan insan, ve bu başlığın altında ismi yok.

huzur içinde yatsın.

edit: jlh electric blues yapar diyenler olmus yapar bittabi ama bir decoration day dinleyin ne dedigimi anlarsiniz

blues, jazz bilirsiniz, yaşlı insanlara hitap eder genelde. mesela hemen genellemek adına, ben 18 yaşındaki kuzenimin hiç blues dinlediğini görmedim, duymadım. zaten tarihsel olarak da eski bir tarz. ama hala geçerli tabii. o ayrı konu. kendisiyle tanışalı çok uzun yıllar oldu. o zaman daha gençtim. sene yanılmıyorsam 1998. yani 16 sene önce. aslında sene başıydı. bakarsak yaklaşık 17 sene... böyle dile kolay, ben bile yaşlanmışım ya, neyse.

o zamanlar bir oyun almıştım. adını hatırlamıyorum. simcity 2000, delta force, sims ve eklenti paketlerinin cdleri hala duruyor bende. pcnet'in verdiği, blue jean'in verdiği müzik cdleri hala duruyor bir yerlerde. lakin bu oyunun cdsi var mı hala bende bilmiyorum. oyunda bir balıksınız. bir de arkadaşınız balık var. beraber bir suçluyu yakalamaya çalışıyorsunuz. etraftaki herşey denize ait. ama ortam country havası. balıklar teksaslı falan gibi. olay tamamen denizde geçiyor. yanılmıyorsam orada piç bir tane şerif balık vardı. deniz kasabasındaki şerif. en son tutuklanıyordu, denizdeki domuz çiftliğinde bok temizliyordu. ama domuzlar da balık. o zamanki çocukların kafası bassın, çözsün olayları diye zeka oynu. işte bu oyunda bir bölümde sizi bir balık geçirmiyordu gideceğiniz yoldan. ona harmonica vermeniz gerekiyordu. verdiğinizde muhteşem bir delta blues çalıyordu ve gözlerini kapayarak kendini müziğin ritmine bırakıyordu, siz de yanından usulca geçiyordunuz... işte o zaman tanıştım ben delta bluesla.

o zamandan beri hala dinlerim. şuan da dinliyorum. dönüp bakınca, insan vay be diyor. ben de büyüyorum sözlük. eve kediyle kapanıp, blues dinliyorum sakince...

eski ilk blues (mississippi blues/delta blues) müzisyenlerinden charley patton kısa ve net koymuş: "ağaç kökünün gölgesi olmaz."

(bkz: gregory porter)

dinlerken tüyleri diken diken eden, insanın içindeki en donuk, en derinlere bastırılmış hayvani içgüdülere dokunan, hüznün had safhada aktarıldığı ezgilerin deltası, blues'un en karanlık türü. hani blues'un temelinde aslında acı vardır derler ya, işte o olay burada.

2013 yılında 24. blues festival'e ^* gelen jimmy burns adlı amcamızın bu işte üstat olduğu söyleniyordu o zamanlar. canlı canlı da dinlemiştim kendisini ama anlamamıştım delta blues'un ne olduğunu. bir ergen irisi idim o zamanlar çünkü. üstteki yazar arkadaşa teşekkür ediyorum.

blues'a gönül vermeyenler dinleyemez bunu. oysaki nasılda ilaç gibi gelir bazı zamanlarda, silip süpürür o gereksiz hisleri insanın içinden; ruhu temizler.

skip james, muddy waters ve diğerleri. şimdi ki modern blues'a en yakın hal. ama nedense, hepsini bir king of delta blues derdi var.