siz ne kadar zorlarsaniz zorlayin kesinlikle dedikoduyla ilgilenmeyen insanlardir bunlar. olur mu canim herkes yapar demeyin, gerçekten var böyleleri de...
bir heves açarsiniz konuyu. agzinizin sulari akmistir yeni bir insanla dedikodu yapacaginiz için. fakat o da ne! kesinlikle dedikoduya duyarsiz ve tepkisiz bir bünye duruyordur karsinizda. kendinizi bir çöp gibi hisseder, arkadasinizin erdemli tavrina saygi duyar, susarsiniz.

kendisi hakkında çok dedikodu yapılan insan modelidir aynı zamanda.
çünkü kışkırtır suskunluğu. hiç kimse arkasından konuşmadığına inanamaz o kişinin, hele bu kişiler bütün vakitlerini onu tanımayan insanlara yalan yanlış bilgiler vermekle geçiriyorlarsa.
ama suskunluk iyi değildir. acı çeken insanlarda özellikle. bir şekilde açığa çıkar, bir şekilde belli eder kendisini. bir yazıyla, bir şiirle, bir resimle. her zaman diğer insanlar değildir içinizi açacağınız. bazen içiniz dışarı yansır yapıtlarınızla (yaptıklarınızla ya da).
görenler "depresyonda galiba" da diyebilirler, "ağlıyor" da diyebilirler, dedikodu yapmak yerine içindekileri başka şekilde dışa vurduğunu anlayamazlar. herkes anlayamaz. özellikle gözlerini kapatıp dışarıdaki o diğer insanlar hakkında, sonra da birbirleri hakkında bitmek tükenmek bilmeyen konuşmaları içinde boğulmuş olanlar anlayamaz.
arkadan konuşmak dedikodu yapmaktır. hakkında konuşulan kişinin yüzüne de söylenebilecek kadar "cesur" olunması önemli değildir. (sonuçta yalan olduktan sonra bağırarak haklı çıkarlar -kendilerince-söylediklerinde.) onun yanıt vermesine imkan vermemek önemlidir. arka arkaya binlerce yalan anlatıp, sonra o kişinin doğruyu açıklamasına fırsat vermemektir.
akıllı insanlar dedikodu yapmazlar.
çünkü bundan daha hatalı bir iletişim şekli olamaz. iletişim değil iletişememe şeklidir bu. kendisi hakkında konuşulan insan asla bunun bir daha olmayacağına inanamaz. üstelik söylenen bütün sözler, hepsi, kulağına gelir.
bu durumda iki ihtimal vardır, ya duyduklarına sinirlenip tepki verir (gider o kişiyle konuşur veya o da dedikodu yapar) ya da susar. ama gerçekte susamaz, içinde biriktirir. bu da yukarıda anlatıldığı şekilde ortaya çıkar.
dedikodu yapmıyorsa bir insan, muhtemelen ya kendisi hakkında çok dedikodu yapılmıştır, ya kimseye güvenmez, ya da gerçekten dürüst ve iyi niyetlidir. belki de hepsi.
yalan söylemeden, dedikodu yapmadan yaşamak da mümkün. önemli olan yeterince zeki davranmak. kimseyi yalan söyleyecek kadar aptal, kimseyi hakkında konuşulacak kadar değerli görmemek gerekli. kimse için bu kadar küçülmeye değmez.

hatta dedikodu yapilan yerde bile durmaz boleleri. rahatsiz olup terkederler.

yagmurdan kacarken doluya tutulan insanlardir bunlar.kendileri ne kadar yorum yapmayacaklarini ve anlatilanlari duymak istemediklerini belirtseler de, elbet birileri gelip anlatmaya baslar ve sonunda dogru duzgun tanmadiklari bir suru insanin sacma sapan sirlarini bildiklerini fark edip, o insanlarla karsi karsiya kaldiklarinda kendilerini bir garip hissederler.

boynuzlaniyor diyorlar bu insan icin.

dedikodu yapılan ortamlardan hızla uzaklaşma isteği duyan ve yapanlardan da tiksinen, dedikodu yapmanın insanın kendi kendini aşağılamasının en güzel yollarından biri olduğunu bilen insanlardır.

sıkıcı insan modelidir. bu türden kimselerle muhabbet etmek zordur, çünkü dedikodu yapmıyor olmalarının gerginliği karşılarındaki dedikoducuya yansır. muhabbetin gelip tıkanacağını kestiremediklerinden olsa gerek dedikodu yapmıyor olmaları umurlarında olmaz. hayatlarını renklendirecek binbir renkli çiçekten yoksundurlar. hayat damarları kurumuştur. başkaları hakkında düşündüklerini kusamadıklarından mideleri bulanmaktadır; ancak belli etmemeye çalışmaktadırlar.

(bkz: dedikodu yapan insanlarda görülen coşma)

evrimsel olarak geride kalan insan modelidir. neredeyse butun hayvanlar bir cesit dedikodu yapar, ve en komplek iletisim sistemini gelistiren insanlar da dedikodunun en alasini yaparlar. asagidaki iki makaleyi okursaniz daha net goreceksiniz.

not: makaleler ingilizce

https://www.psychologytoday.com/…not-character-flaw
http://allegatifac.unipv.it/…ufus/dunbar gossip.pdf

kendine çok şey katabilmiş,boş işlerle uğraşmayan beyninde bilgi kirliliği olmayan özendiğim insan modeli.gerçi ben de pek yapmam ama ahh işte bazen insanın damarına basmasalar...beni etkileyen durumlarda düz gidebiliyorum insan içine attıkça patlıyor,bazen birine şikayet ederse rahatlayacakmış gibi hissediyor.ama onun dışında kim ne yapmış banane pehh.yine de şu nefsimce uydurduğum "şikayet tipi dedikodu" kavramını da kafamdan silersem on numara olur.