yaşlandıkça karizması artan sayılı insanlardan (bkz:
sean connery)
pulse'da yer alan
comfortably numb'da hem azametli bir solo, hem de dostu
roger waters'a verdigi "kocum o $arki oyle degil boyle soylenir" dersi ile bir kere daha karizmaya +5 alan, base charisma 25 olan dev adam.
pink floyd ismi uzerine asla bol gelmeyecek ustad.
hail to the chief.
pink floyd'un gitaristinin yazdığı kitap sanaraktan atladığım ve daha sonradan onun olmadığını anladığım ve hala çevirmek için can çekiştiğim kitabın yazarı.
roger waters in ayrilmasindan sonra en iyi arkadasi
nick mason ile el ele verip pink floydu yeniden yaratan insandir.
syd barrett tan daha iyi bir gitarist oldugu bir gercektir.
grantchester meadows da dogmustur,
ummagumma albumundede ayni adli bir sarki yeralir.
high hopes adlı parça ile dehasının sınırlarının ne denli uçsuz bucaksız olduğunu, cümle aleme göstermiş kişi.
david amcanın gençliğinde mankenlik yaparak gruba ekonomik katkıda bulunduğu rivayet edilir
pink floydun efsane gitaristi, olaganustu duzgun, bazen saldirgan bazense cok huzunlu sololari vardir. mother ve comfortably numb sololari harikadir shine on you crazy diamond ise dinlenmeden bu dunyadan gidilmemesi gerekirse olum doseginde dinlenmesi gereken bir seydir. ha solo albumleri boktandir uzak durulmalidir, son donemde grup olarak isi roger waters la sidik yarisina ve paraya dokmuslerdir ama bu eski albumlerden hicbisey goturmemistir gecen yine dinledim album yine ayni album sololar yine super demek ki sanatcinin sonradan sapitmasi eski eserlerinden bisey goturmuyomus dedim kendi kendime (cat stevens gibi mesela, o da ne manyadi be abi)