illa patron olması gerekmez mudur zart zurt da olabilir, egoisttir, lukse düşkündür, zerre fedakarlik yapmaz, su kapital sistemde hiçbir emek harcamadan dünyaları cebine doldurmak ister de emeği asıl ureten adama asgari ücreti çok gorur
lafa gelirsek bunu diyen adam "emeğini sömürdüğüm yetmedi şimdi de duygularını somurcem" demek istemiştir, kısa yoldan soyunup yatıp uzanin o zaten gelir
iyisi yok mudur vardır, ama hakkaten ailenden biri gibi hissettiğini biri varsa bunu söylemesini bile beklemezsin o ayrıdır yapar güzelliğini
eğer doğruysa, ki genelde değildir, işçilerinden normal olarak yüksek bir sadakat beklemektedir.
değilse, ki zaten net bir şekilde anlaşılır, insanların kendilerini ona borçlu hissetmesini ister. ona göre hareket eder.
az önce bir mülakatta söylendi kahkaha atmamak için zor tuttum kendimi. ahahahahahahah buraya bosaltayim içimi bi bitmediniz aq. ayda 2 hafta 6 gün çalıştır. diğer 2 hafta fazladan 1er saat kitle. ıstediğim ortalama hatta koşuluna göre piyasa altı fiyatını yüksek bul. kusura bakma patronda bu ailede ben birilerine kuma gelmiş olcam.
aile şirketi olduğunu doğrudan ifade etme şeklidir.görüşmenin bir sonraki aşamasında ücret ve yan haklar kısmına geldiğinizde 'biz bir aileyiz, kendi işin gibi çalış ,fazla mesai ücreti yok, maaşınıda asgari ücretten öderim, geri kalanı elden nakit veririm' şeklinde sözlü ifadeye dayalı anlaşma içerir.aslında çalışanı motive etme şeklidir.çalışan heveslenebilir.kurumsal şirketlerde ki gibi performans ölçme sistemi yoktur.kendi işi gibi özverili çalışacak patrona daha çok para kazandıracaktır.(bkz:
aile şirketi)
inşaat sektöründe kurumsal olmayan bir firmada çalışıyorsanız, işe başlarken''biz bir aileyiz'' diyen patron, iş bitiminde kalan alacakları hesap ederken ''geçen ay çok yağmur yağdı, şu kadar gün sahaya çıkmamışız, onların yarısı senden yarısı bizden olsun'' diyebilir mesela. kimseye çok güvenmemek lazım. konu paraya dönünce ilk iş sizi şutlarlar.
nuri babacuğumun ünlü sözüdür.
bunu her diyen samimiyetsizlikle söylüyor diye düşünmemek gerekir. gerçekten söyleyeni evet az bulunuyor olabilir. ben bu şekilde bakıyorum çalışanlarıma. ve aynı karşılığı verenlerle gayet güzel çalışıyoruz. bunu benimsemeyenler de bir süre sonra ayrılıyor zaten. ya da işini iyi yaptığı sürece kimse kimseyi sevmek zorunda değil. pragmatizmden zarar gelmez kimseye. aksine yaptığı işi patrona minnet ya da verdiği işi çalışana minnet gören insanlar yüzünden çalışma hayatı çekilmez oluyor.
ben de buraya para kazanmaya geliyorum o da. iş görüşmesinde bile biz personel aramıyoruz. çalışma arkadaşı arıyoruz derim. (hayatta en nefret ettiğim kelimelerden biri de "eleman" bir insanın kendine bunu yakıştırmasından ya da bir insana böyle hitap edilmesinden nefret ediyorum.) herkesin kendi yeteneklerine, seçimlerine ya da geçmişine bağlı olarak hayattaki rolleri farklı olabiliyor. işin hayatımızda kapladığı yerin en aza indirgenmesi lazım bence. herkes daha az çalışsa keşke. bu da, şirket, kendi içerisinde belli bir harmoniyi yakalayabilirse gayet mümkün.
not: ben hiçbir yerde çalışmadım. yüksek lisansım biterken işimi kurdum ve şimdi 9. yılına girmiş bir şirketim var. buradaki ana fikrim hep "ben bir yerde çalışsaydım nasıl bir yer olmasını isterdim?" oldu.