bu hafta üçüncü defa yaptığım aktivite oldu. haftada bir koşuyorum. uzun süredir başlığı takip ediyordum ve bir türlü 5-6 km üstüne çıkamamıştım. süremi düşürmeye çalışıyordum. sadece koşuya yavaş başlayarak bir anda buraya atladım. devamı 15 ve 22.5 şeklinde gelir umarım.

uzun suredir begenerek dinledigim sanatci. sanirim 2025'te en cok onu dinlemisimdir.
after the last sky albumunun adi mahmut dervisin su siirinden geliyormus;
gökyüzünün ötesinde nereye uçar kuşlar?
meraklisi icin guzel bir baglanti.

çok garip bir platform. telefondan ya da bilgisayardan televizyona yansıtma yapmayı engellemişler.

bu tip maçlar oynamak oyuncuları ve takımın seviyesini görmek adına çok iyi oluyor. epey kötü bir sınav çıkarttık, burada taktikten oyuncuların yetenek setine kadar birçok problem var.
oyuna pozisyonla başladık, fakat gel gitli oyunda atletizmimiz onların çok gerisinde. bu da ortalama yetenek seviyemizin daha düşük olmasını telafi edemememizin en büyük sebeplerinden.
oyun hareketlendikçe rakip oyuncuların ekstralarını ardı ardına gördük. bu da kolayca cezalandırılmamıza sebep oldu. topsuz oyununumuz ve savunmamız epey zayıf kaldı, baskılarımız da mezkur sebeplerden boşa çıktı ve üstüne atağa dönüştü. taktik ve mental açıdan zayıflığı hocaya yükleyelim. uzun zamandır bir aradan oynayan bu kadronun farkını buralarda ortaya koyabilmesini beklersiniz. çünkü istikrar böyle detaylarla anlam bulur.
bir başka konu oyuncularımızın yetenek seti. maalesef ülkemizde iyi görünen oyuncular böyle maçlarda limitlerini açıkça ortaya koyuyor. isim isim anmak istemiyorum fakat mesela bir orta saha oyuncusunun topun sıkıştığı yerlerde topla arkasını dönememesi, oyunu açamaması, aksine bunun için yapılan ekstra pasları hiç etmesi bu seviyelerde oynayamayacağının bir göstergesi. bu maçı anlamlandırabilmek ve bunları fark edebilmek için ne yapıldığına değil neyin yapılamadığına bakmak gerek. keza hücum oyuncularının ilk dokunuşları çok önemli. burada arda ve kenan'ın farkı o kadar belirgin ki, bütün a sınıfı oyuncularda bu belli oluyor. iyi maçlarda hamlenizi yapmak için çok az zamanınız var ve siz o topu sektiriyorsanız geçmiş olsun. yine gol yollarına gidebilecek tek bir yönteminin olması, topu illa ki o açıdan koşuyoluna istiyor olman da aynı şekilde ne kadar kolay durdurulabileceğini gösteriyor.
böylesine saat gibi işleyen yenilmez görünen takımların anahtarı onların ayarını bozmaktan geçiyor. savunmanın önü kalabalık, akan oyunun mümkün olduğunca bozduğun, rakibin havasını bozduğun bir oyun oynaman gerekir. bu durumda zaman kazanır ve rakibin boşluklarından faydalanma şansı elde edersin. fakat bunun sürdürülebilir olması için biraz atletizm gerekli. takımımızda bu eksik olduğu gibi bu anlamda katkı sağlayabilecek oyunculardan biri de cezalıydı.
bir diğer eksik olan fakat kasıtlı olduğundan şüphelendiğim şey de sertlikti. sıfır sertlikle oynadık, neredeyse hiç foul olmadı. bunun kasıtlı olduğunu düşünüyorum çünkü diğer maçlar ikincilik adına çok kritik ve kimse cezalı olmamalı.

norris bir türlü piastri'yi sıralama turlarında geçemiyordu ve sıklıkla saniyenin onda birinin altında farklar oluyordu. bu defa ne yaptı etti geçti fakat gel gör ki verstappen pist rekorunu kırdı. yarın da start'ta norris'in önüne kapanır, piastri de bundan faydalanıp ilk sırayı alırsa, norris kara bağlar sanırım.

son dönemde oynadığı güzel oyunun yanında sosyal medya paylaşımlarıyla da gündeme gelen oyuncu.

şöyle bir bakınca sosyal medya hesabı olan birçok kişinin bunu yaptığını görebiliyoruz. fakat gelen olumlu olumsuz tepkilere bakınca, şunu düşünen insan sayısının azlığı beni rahatsız ediyor; bu oyuncu beni tanıyorlar artık düşüncelerimi paylaşmayayım mı demeli yoksa onu takip edenler ne için takip ettiğini bilerek mi sözüne mana yüklemeli?
şarkı söyleyen, filmde oynayan, bir spor dalında nam kazanan, bir şekilde sayıca çokluk gösteren bir kitleye hitap eden herkesin görüşlerini dinleyip hoşuna giderse eyvallah gitmezse kışkış yapan herkes bu kişiyi ben hangi vasfı için izliyorum/dinliyorum diye bir kendisine sormalı.

2021 venezuela yapımı, oldukça dokunaklı, politik bir film.

babasının küllerini almak için yola çıkan bir çocuğun, orada karşılaştığı biriyle kurduğu ilişki üzerinden ilerleyen hikayede; yıldızlı geceler, çöl manzaraları ve müzikler anlatıya tamamlayıcı ögeler olarak eşlik ediyor. baba figürü, çocuğun kurduğu ilişkiler ve olaylar karşısında sergilediği tutum, yabancılaşma ve sonrasındaki sorgulamaları, yalnızca bireysel bir yolculuğu değil, içinde bulunulan toplumsal durumu da yansıtıyor. faili meçhuller ve bunların sistematik hale gelişi ise olayların akışı içinde başarılı bir şekilde aktarılmış. film aynı zamana toplumsal çürümeyi de oldukça net bir biçimde ve sadelikle aktarıyor.

izlemeden önce sinopsisine baktığımda, anlatının bu kadar derinlikli olacağını düşünmemiştim; fakat film birçok açıdan düşündürücü ve başarılıydı.

uzun zamandır merak ettiğim, okuma listemde olan bir kitaptı. fakat yazıldığı zamanın üzerinden uzun zaman geçmiş olmasının etkisiyle olsa gerek bana yeni bir bakış açısı kazandırmadı. bunun sebebi pekala bu çalışmada bahsedilenleri çeşitli vesilelerle duymuş olmam olabilir.

çalışma kısaca türk modernleşmesini mahrem kavramı üzerinden ele alıyor. tanzimat'tan başlayarak, cumhuriyetin kadına yüklediği rolden ve daha sonraları ortaya çıkan siyasal islamın getirdiklerinden bahsediyor. islamcı kadınlarla yapılan saha çalışmasıyla dönemin mahrem anlayışını araştırıyor.

günümüzde bile hala geçerliliğini koruduğunu düşündüğüm birçok bakış açısının çalışmada yer aldığını görebiliyoruz. kadının eğitime, sosyal hayata dahil olmaya bakışını samimi olarak aktarabildiği yerler varken bazen de idealize edileni sanki kendi düşüncesiymiş gibi ifade ettiği kısımları görebiliyoruz. bunu yazar da alıntılarla vurguluyor. kısacası çalışmada da kısmen vurgulanan, olan (sadece dini sebeplerle değil kişisel gelişim ve var olma kaygısıyla da yapılan eylemler) ve olması gereken (talep edilen, erkekler tarafından idealize edilip yüklenen) mahrem anlayışını, bunun etrafındaki açık/gizli çatışmayı da görebiliyoruz. bu anlamda çalışmanın yapıldığı dönemin koşullarını anlamak açışından faydalı bir eser olarak görüyorum.

fakat çalışmada eksik olan konular olduğunu ve kapsamının dar olduğu da kimi yerlerde fark ediliyor. kitabın doğrudan iddiası olmasa da çizdiği çerçeve bakımından toplumsal dönüşümde başka faktörlerin etkisi yokmuşçasına anadolu tarzı örtünme (bu ne demekse) ile modern örtünme (bu da ne demekse) arasındaki farkın siyasal islamdan, ve dolayısıyla radikal islamdan kaynaklandığı çıkarımı var. kısacası bu bakış açısına göre günümüzdeki örtünme şekli siyasal bir eylem fakat bu çıkarımın nasıl yapıldığına dair bir sebep sonuç ilişkisi bulunmamakta.

sonuç olarak çalışmayı ortaya koydukları yönünden değerli bulmakla birlikte türkiye'nin değişen koşullarıyla birlikte zamanın gerisinde kaldığını düşünüyorum.

birkac eserden olusan bir tiny desk konseri; https://www.youtube.com/watch?v=2oyz9om-nem sonra dinlerim diye kaydetmistim, nasibi bu guneymis. ritmi, tinisi ve hayal aleminde actigi kapilar onu gecenin klasik muzigi yapiyor.

platonun unlu sozu: “hukumdarlar filozof, filozoflar hukumdar olsaydi, kentlerin yuzu isirdi" sozunu animsatan ve muhtemelen hakliymis dedirten bir roma imparatoru. geride biraktigi, dusunceler adli kitabinda agirbaslilik, mutevazilik, dinginlik, kinamama ve hosgoru ogutleyen dusunceleri sik sik karsimiza cikar.
"zahmete katlanmayi ve az seye gereksinim duymayi, kendi isimi kendim gormeyi ve baskalarinin isleriyle ilgilenmemeyi"
"yapmacik olmayan agirbasliligi"
"her durumda kendi kendine yetmeyi ve dinginligi"
"varken onlari (yasami kolaylastiran ve sansin comertce sagladigi her sey) sadelikle kullanmayi, yokken onlara gereksinim duymamayi"