yıllar evvel, henüz ilkokul iki ya da üçteydim sanırım. babam yeni iflâs etmiş, ağır bir mide kanaması geçirmiş, her şey tepetaklak olmuş, evimiz borçlar nedeniyle satılıp bambaşka bir muhite gidip daracık, dökülen bir eve, ay başlarında bir süre ödeyemeyecek olsak da kiracı olmuşuz. çocukken insan yaşananların soğukluğunu sırtında hissetse de henüz arkasını dönüp omuzlarını bükeni görebilme imkânı olmadığından yaşamın akışına da kendini kaptırabiliyor. ben de o yeni evin salonunda, hafta sonu erken kalkıp kanal d açarak, ninja kaplumbağalar'ı, şirinler'i ya da bana yönelik her ne varsa izlemek yerine anneanneye ait eski kanepede otururken babamın cüzdanını görmüştüm sehpa üzerinde. kahverengi, alındığından beri alıştığı şişikliği artık son bulmuş ve bir daha da dolamayacak olan eski bir cüzdan.
cüzdanı öylesine açıp bakmak istedim, çocuğum neticede, yetişkin erkek cüzdanı nasılmış, büyüyünce benim de nasıl cüzdanım olacakmış merak ediyordum. beş kuruş para yoktu cüzdanda, belki öylesine, bir umutla adı küçük, beyaz, kare kâğıtlara yazılmış insanların hiç aranmayacak numaraları ile yine bilmem hangi maksatla devletin hangi soğuk yüzlü memurunun isteyebileceği vesikalık bir fotoğraf vardı. gülümsemeyen, donuk bakan, bir köşesi de solmuş, arkası fotoğraftaki adamın yüzüyle tezat oluşturacak biçimde bulutlu, mavi bir fondan oluşuyordu. cüzdanın boşluğunun yaratması gereken bir dram vardı elbette ama bunu anlayacak yaşta olmadığımdan cüzdanı tekrar sehpa üzerine koymak istedim. fakat tam o sırada kartlıkların ince, dar kısmında bir beyaz kâğıdın ucu ilişti gözüme. herhalde bu da birine ait telefon numarasıdır diyerek aldığımda şu yazıyı gördüm:
"bu fırtına durulur mu, benden adam olur mu?"
bu sözlerin bir mazhar alanson şarkısına ait olduğunu yıllar sonra öğrenecek olmam elbette bir rahatlama yaratmayacaktı. yaşanan sorunları ve ailevi problemleri hissediyor olmamla birlikte tam olarak olanı anlayamadığım zamanlardı bunlar. bu sebeple defalarca bu sözleri kendi kendime mırıldandım:
bir fırtına vardı ve bitmiyordu, bir adam vardı ve adam olup olmadığını bilmiyordu.
yıllar geçti, yollar geçti, pek çok yaşama dokundum, pek çok yaşam bana dokundu. zor ve yorucu olan zamanlar ağırlıktaydı, yokluk ve acıyla sınanmalarla dolu bir hayat yoğunluktaydı. şimdi bu saatte, nereden aklıma geldiyse benim hâlâ umudum var'ı dinliyorum. hayat bizden evvel gidilen yollara basa basa yürütmeye mi çalışıyor bizi, yoksa biz mi ısrarla o yollardan, o eski adımlarla geçmekte ısrar ediyoruz, bilemiyorum. ama hayattan öğrendiğim şey, o adımlar bir zaman sonra esen rüzgârla, yağan yağmurla, toprağı basan çimlerle artık görünmez olsa da hâlâ oradalar ve oğullar, babalarının adımları üzerinden adım atmadan dahi yürüyebiliyorlar. şimdi ben de çok kızdığım, çok ters düştüğüm, çok yargıladığım babam gibi kendime soruyorum:
bu fırtına durulur mu, benden adam olur mu?

tepeden insanlara sattıkları altının parasıyla piyasayı indirip bedavadan mal topladılar. yepyeni bir fenomen var karşımızda, kripto piyasası regüle edilmeden evvel devasa hareketlilikler ve benzeri görülmemiş volatiliteler yaşanacak. al sata ve hele hele kaldıraçlı işlemlere giren hemen kimseye bu parayı yedirmezler. unutmayın, alım satım defterleri ve cüzdanlarınız, hanginizde ne kadar para olduğunu ve nereden alıp nerede satacağınızı kasaya gösteriyor. o nedenle sakin olun.

dolores cannon-ölümün ötesi

genelde aşkın bir anlamın yahut gözle görünmez bir iktidar yapısının eğlence unsurları olarak kendini tahayyül edenler, mevcut yaşamlarındaki hükümetlerin aslında onlara gülen, onlarla eğlenen yapı olduğunu sıklıkla gözden kaçırırlar.

devlet, vatandaşına imkân yaratmak için anayasada söz verir, imkânı varsa onu sömürmek için değil. tüccar kafasıyla devlet yönetmenin sonu, ülke yerine batık bir şirket, vatandaş yerine de güvencesiz ve borç içindeki milyonlarca işsiz demektir.

diploman gerçek mi?

neylersin?

yaşamı anlamlı ve yaşanılası kılan anlardır, süreç değil.

neden ve sonuç ilişkisini birbirine karıştıran klasik bir tarihyazımı hatası. demiryolları abd’yi süper güç yapmadı, abd’nin süpergüç oluşu demiryolu ağlarını genişletti. abd dediğiniz ülke, 1861-1865 iç savaşı sonrası kendi bâkir devasa batı ve güney topraklarına kapitalist işletmeler ve ihracat hedefleriyle öyle bir yöneldi ki demiryollarını inşa eden güç, zaten bu dev fırsatlar ve iktisadi genişlemeydi. zaten abd 19. asrın sonunda dahi tüm dünyadan daha fazla demiryolu yapabilmiş, varlığı ile avrupalıların olur da avrupa siyasetine doğrudan müdahale ederse en büyük belirleyici güç olacağına emin oldukları bir yerdi. öyle olmasa ingiltere bir avrupa iç savaşı olan ı. dünya savaşı’nda abd’yi ısrarla savaşa müdahil etmeye çalışmazdı.

savdaki bu yanılgının diğer sebebi, abd ı. dünya savaşı ile avrupa siyasetine doğrudan müdahil olana kadar onun dünya çapındaki gücü hakkında bir şey bilmiyor oluşunuz. gözden uzak, monroe doktrini ile batı yarımküre’de, avrupa siyaset ve savaşlarına katılmayan abd’nin güney amerika'ya, kuzey amerika’ya, karayipler’e, meksika’ya nasıl üstün bir güçle galip gelip iki kıtayı birden sömürebildiğini denkleme sokmuyorsunuz. oysa o devasa kapitalist altyapı genişlemesi sayesinde demiryolu ağının genişleme başarısı birbirini takip etti. sonradan gelişecek telgraf, telefon ve elektrik ağlarının da demiryolu ağları çok geniş olan abd’de yine dünyanın en gelişmiş ağları olarak kurulması da bunu destekliyor. çünkü bu ağlar, işletme maliyeti düşüklüğü için kendinden önceki demiryolu hatlarını kullanır. altına hücum sürecinde kaliforniya’da milyonlarca insanı bölgeye çeken altın rezervleri ile at arabası genişliğinde döşenen rayların optimizasyonu birbirini hep takip eden gelişmeler olmuştur. zira işletme için finans, finansal yatırım için devlet desteği ve garantisi, bunun için de yönetsel anlamda güçlü ve sahip olduğu topraklarda güvenilir yatırım imkanı sağlayacak devletler, sürdürülebilir hükümet politikaları gerekir. hülasa abd’yi süpergüç yapan demiryolları değildir, demiryollarını tüm dünyadan çok daha geniş biçimde abd’de ortaya çıkaran husus, abd’nin devasa kapitalist iç pazar gelişimidir.

yusuf ziya yörükan- müslümanlıktan evvel türk dinleri: şamanizm

leonardo da vinci, vaftizci yahya adlı tablosundaki ellerin konumu ve gösterdikleriyle bu özü anlatmaya çalışmıştı. sır orada.
görsel