geçen aylarda burada büyü ile alakalı başlıklar dönüyordu ve milletin özel hayatını seyretmeye bayılan bizlerden biri olarak ben aldım yanıma çekirdeği büyük heyecanla milletin büyüyle alakalı tecrübelerini okudum. sözlük ateist doludur herhalde değil mi? öyle öyle ama maşallah herkesin bi büyü deneyimi var. ne iğrenç hikayeler vardı allah'ım kanlı manlı, şekerli, yemeli içmeli. tövbe estağfurullah…türkiye'deki ateistlerde işte anca çakma ateist oluyor böyle. bir aşk acısıyla falan bi çakma hocanın peşindexncöcöe. çaresizlik sen nelere kadirsin.

bu arada bu tiplemelerde vallahi müge anlı programındaki konuklardan hiçbir farkı yok. millet kendini bir halt sanıyor ama yanı başında x müdürü ya da yöneticisi ama böyle işler peşinde çevirdiği dümenlerin içinde sarhoş olmuş. falcı, büyücü, astrolog, bilinçaltı üstü,büyüsü,kağıdı derken..

kökten değilde sonradan ateist olunca oluyor böyle şeyler gençler çokta şey etmeyin yani

"büyü" kelimesi geçtiğinde, gerçek bir ateistin yüzünde küçük ve alaycı bir tebessüm oluşur. bu tebessüm; "sen doğanın fenomenlerini fizik kanunlarıyla açıklamak yerine, halen ilkel kabile mensupları gibi doğaüstü güçlerle mi açıklıyorsun?" anlamına gelir. ancak bu alaycı tebessümü gören cahil ve pek tabii alıngan olan birey, daha da sinirlenir ve ağzından tükürükler saçarak bin bir gece masalları anlatmaya başlar. öyle ki; bir alaaddin'in sihirli lambasından çıkan cinin kur'an da geçtiğini söylemediği kalır. tüm bu karmaşadan ve kafa ütülemeden bir hayli sıkılan ve sinirleri gerilen ateist, ortamı yavaş yavaş terk etmek zorunda kalır. bir ateistin büyü ile imtihanı aşağı yukarı böyle bir şeydir.