eşimin gündüz kuşağı programları ile evde günden güne bir embesile dönüşmesi düşüncesi çok korkutucu.

sevgili gelecekteki müstakbel eşim; umarım sana maddi kaygılar için değil, keyif ve kendini gerçekleştirme amacıyla çalışmaya odaklanabileceğin bir hayat sunmak nasip olur.

bunu sadece düşük özgüvenli biri diyebilir, karısının yorulmasını istemeyen biri değil

üslup her şey ya, bazı cümleler insanı ruhsal olarak kafese alıyor ve o düşünsel gerçekliğe tahammül edebilmek güç. gözümde asla çalıştırmam diyenle, eşşek gibi çalışacak ben çalışırken o evde mi yatacak diyenler bambaşka bir yerde. en makulü akışta olmak ve dönemsel bir fikrin ve istediğin varsa dile getirip ortak düşünmektir. sen teklif verirsin, karşı taraf değerlendirir. bu her zaman böyledir. işine gelmeyen de nezaketsiz ve kırıcı olmaya devam ederek o kalpteki gemiden zamanla ayrılır. kendi adıma ne çalışmam derim ne çalışırım, bu dönem dönem değişir, survivorda değilim, kimse de bana böyle hissettiremez. önceliklerse zaman içinde değişir, hiçbir konuda övgü ya da zorlamayla çalışmıyoruz.

hafif saçma herif ama kasada tuttuğu paraya odaklanmak lazım. bilemeyiz, hangi bütçeyle bu kafada olduğunu. varlık meselesi. hanım da 'ben sanata vereceğim' kendini demiş olabilir. insta bu boş kadın profili dolu. sanatçılar yhaa.

velhasıl heykeltıraş pozları kesen kadınların bütçesi var olsa gerek. varlıklı adam sermayesi olmuş bunların. abiyeleri ve estetik burunları var, sanata adamışlar vücutlarını, bu da olabilir. bize ne.

şahsen ben de, bilmem ne ailesinin holdinginin başında olsam, hanım isterse çalışmasın bana ne derdim. gitsin boğaz manzaralı müstakil evimizde boktan resimler yapsın. akşam geldiğimde enerjisi olsun. renkli renkli abiyeler içinde gülümseyerek açsın o kapıyı.

gastronomi mezunları lüks mekanlarda gece çalışmaktan bitik haldeler mesela. sen gündüz iştesin. gece iki gibi geliyorlar eve, baygın baygın. uyumayıp beklesen ne fayda. herkes baygın memlekette.

hoş, günümüz kadınları zaten akşamüstü olmadan baygın. ^*