gezi direnişi'nde eli sopalı sivil polis ve sözde vatanseverler tarafından acımasızca dövülerek öldürülen bir can için yapılmış belgeseldir, hiç unutulmasın diye...

ali ismail'in annesinden;

"ben çocuğuma 19 yaşına kadar bir tokat atamamışken o vicdansızlar nasıl ellerini kaldırabildiler oğlumun üstüne, hala aklım almıyor. nasıl kıyabildiler oğluma, nasıl acımasızca, canice darp edebildiler. ali ismail bir karıncayı incitemeye kıyamazken onlar nasıl kıydılar oğluma. onlar çocuklarına nasıl dokunabiliyorlar, boğazlarından nasıl lokmayı geçirebiliyorlar, vicdanları sızlamıyor mu..."

yayınlanan ilk fragmanı

unutursam seni, allah belamı versin.
unutursam seni, kalbimi bırak her yerim taşlaşsın.
unutursam seni, herkes de bir bir beni unutsun.
unutursam seni, unutulayım ve yok olayım.

ben seni hiç unutmadım kardeşim.
gözümün önünde darp edildiğin günden beri hiç unutmadım.
elimi uzatamadım o gün sana, o canilere "ne yapıyorsunuz, insan o insan be" diyemedim.
annenin, babanın ve ağabeyinin yüzüne bile bakamadım tanıştığımızda.

biliyor musun dün senin takımın buraya geldi, fenerbahçen.
2-1 yendik sizi kardeşim, bizimkiler de süper oynadı ne yalan söyleyeyim.
hele erkan zengin'in attığı golü görecektin, eminim ayakta alkışlardın bizim esesi içindeki insan sevginle.
ama ne yalan söyleyeyim, kızdırırdım seni be oğlum "bak nasıl da yendik sizi" diye.
sonra birbirimize gülümseyip "hadi çay çorba bişeyler içelim benim boğazım gitti bağırmaktan" diyecektik birbirimize belki.

eğer iyileşseydin ve ayağa kalksaydın ne yapıp edip seni bulacak ve kol kanat gerecektik buradaki güzel dostlarımla birlikte. hastanede yattığın günden beri hep birlikte maça gideceğimiz günün de hayalini kurdum "hele bir iyileşsin de maça gidelim birlikte" diye.

ama uykun sonsuzluğa doğru uçtu gitti, halbuki ne planların vardı be kardeşim.
daha aşık olduğun kıza açılacaktın, ben de sana belki "bak heyecan yapma, hoş ben de heyecanlanmıştım aşık olduğum kıza itiraf ettiğimde. neyse ya, yol senin be ali" diyecektim belki de.

keşke gerçekleştirebilseydik bunları, keşke güzel anılarımız olsaydı.
ama olmadı, uyanamadın.

şimdi artık adaletsizlikten uyanma vakti, şimdi artık katillerini ifşa etme ve gerçekleri bire bir anlatma vakti.

eğer ki en ufak bir yalanım olursa, adaletin yolundan sapmasına neden olacak en ufak bir yalanım olursa yaratan beni taş etsin.

izlemeyeceğim belgeseldir. fragmanın başında bile "nasıl kıyabildiler oğluma" diye başlayan o annenin sesi gece gece tüylerim diken diken etti. kalbim dayanamaz tamamını izlemeye.. unutmadık ali,unutursak kalbimiz kurusun!

1 dakika 45 saniye şuna bak!
allah aşkına sadece bak!!
ali'nin annesinin sözlerini dinle!!!
kısma vicdanının sesini...ali'yi döve döve öldürdü birileri...
ve senin oy vereceğin adamlar da buna göz yumdu.
allah aşkına kısma şu vicdanının sesini.. anne değilsen bile dinle şunu...
insan olmak bunu gerektirir. haksızlığa karşı ses çıkarabilmeyi..
vicdanın, merhametin varsa izlemesen de dinle...

bu güneşli pazar sabahında kahvaltı etmeden önce biraz sözlüğe bakınayım derken denk gelip açtığım ama 1. dakikasında annesinn sesinş duyup daha fazlasını izleyemediğim belgesel. ali ismail hiç görmediğim kardeşim ne unutacağız ne de unutturacağız, adın boğazımızda kocaman bir yumru senin katillerini o parmaklıklar ardına ömür boyu tıkmadığımız sürece rahat etmeyeceğiz belki bugün değil ama sonunda bu olacak bu korku iktidarı da yıkılacak unutulacak ama senin adın hep yazılı kalacak.

tbmm çatısı altında akp grubuna izletilmesi gereken belgesel.

devletin en yüksek makamlısından en küçük işçisine kadar el birliğiyle öldürdüğü bir çocuğun hikayesi.

daha vizyona girmeden duygu sömürüsü olarak gören sığırları gösteren belgesel..

bir gün çocuğunun başına gelir, o zaman görürsün duygu sömürüsünü..

yayınlanan fragmanı tek kelimeyle rezalettir.
uzun zamandır daha kötü bir fragman izlememiştim.
elinde böylesine sağlam bir konu varken bu konuyu nasıl elimize yüzümüze bulaştırırız diye düşünüp kassalar ancak bu kadar olurmuş. helal olsun.
tipografideki imla hataları da cabası...
umarım belgesel bu kadar kötü olmaz.

birçok duyguyu aynı anda yaşatacak olan bir belgesel olacaktır, fragmanında geçen annenin sözleri ve acısını hala sindirememiş sesi bunun ilk sinyalini vermiştir. bu kısacık fragmanda bile her duygudan tattım biraz, daha çok hüzün, çaresizlik. henüz evli değilim haliyle çocuğumda yok ama, sanki -allah korusun- kendi çocuğum olsaydı dedim o anneyi düşündüm, ölmeden mezara girdiğimi hissettim.