bu reklamı ilk gördüğüm gece marketten yeni gelmiştim, aldığım intense’yi büyük bir şehvetle yemekle meşguldüm. her ısırıkta geçmişe bir iz bıraktığımın farkında değildim çünkü. kaptırmıştım kendimi, uyuşturulmuştum sanki. intense ise uzun süre uyandırmadı bu rüyadan. her şey yolunda olmasa da öyleymiş gibi hissettirdi. her markete girdiğimde görünmez koluyla beni kendine çekti ve ellerimle ruhuna dokunmama izin verdi.
yine bir gece ayaklarım engellenemez biçimde beni markete götürecekti. ilk geceki masumiyetim hala dipdiri ama market mesafesindeki her eksilen adım, derinde, hiç kalkmayacakmış gibi güçlü duran umudumu da parça parça yerinden söktü. katlanarak artan önlenemez bir umutsuzluğun kasvetli havasına süreklendiğimi hissettiğimde marketteki yaşlıyla göz göze gelmiştik. elinde beni az sonra hissettiğim karamsarlığın bir yalan olmadığını kanıtlayacak bir kağıt parçası. hayır, hayır diyerek koştum ve bir hamleyle aldım kağıdı. karanlığa bir adım daha ha? diye haykırdım. ağlamaklı. o gece cebimdeki büyük boşlukla döndüm eve ve not aldım…
ey intense, sen sadece bu gecenin değil bu dönemin yüz karasısın.
sen sadece benim değil geleceğin de katilisin.
ey intense, sen sadece aydınlığın değil karanlığın da korktuğusun.
sen artık 50 kuruş değil 75 kuruşsun…