burada gürültüden bahsediliyor ama televizyondan o gürültüyü hissedemiyorum. ingiliz kanallarına baktım yine aynı. ben istiyorum ki spikeri zor duyayım sahanın içinde gibi hissedeyim ama yok.

25 senedir bunlara oy verdiler. sanıyorlar ki akp tek başına 25 senedir zorla iktidarda. senede 600 kadın öldürülüyordu ayaklanmadı halk, dolar 10'a geldi, 20 oldu itiraz etmedi şimdi neye karşı çıkacak. insanlar akp’ye taparken neyin hukuğundan demokrasisinden bahsediyorsunuz. şu an ülkenin çoğu akşam dizi izleyip yattı bile. bu halkın cahilliği çok küçümseniyor. bu halk dibe battıkça yanında da aklı başında azınlığı alıp bataklıkta yaşamaya mecbur bıraktı. ülkede ne olursa olsun etkilenecek kesimdeyim ona rağmen diyorum ki umarım bu halk bu seçimlerini çok ağır bir şekilde öder. bu dünyada cehennem gibi hayatı tatmadan göç etmez. madem onlar benim hayatımı yok etti ben de onların hayatı için daha kötüsünü diliyorum. umarım dileklerim gerçekleşir tek isteğim bu.

an itibariyle türkiye'nin italya’ya amatör takım muamelesi yaptığı bir set oluyor.

an itibariyle türkiye'nin japonlara amatör takım mualemesi çektiği bir set oldu.

dikkat! aman… yapma! harikasın.

ağlayacağım. sansasyonel coğrafi konumu. böyle bir konuma sahip başka bir ülke yok. uzaylılar gelecek olsa sırf coğrafi konuma bakıp herhalde dünyanın merkezi burası der türkiye’ye inerdi. dünyaya yön vermesi gerekirken daha kuzeniyle evlenmemesi gerektiğinin farkına varmamış bir topluma sahip. tarih desen kaç medeniyet yaşamış. keşfedilmemiş neler vardır toprakların altında. bırak keşfetmeyi, var olanı bile pazarlayamıyorlar daha. tarım yapmaya kalksan bırak ülkeyi herhangi bir şehir bile tarımdan gelecek parayla bağımsızlaşıp dünyada bir numaraya oturur. turizm desen dünyada bu kadar çeşitliliğe sahip bir ülke bulamazsın. sırf rize ile isviçre'yi, şanlıurfa ile tüm arap ülkelerini, antalya ile maldivleri yaratır, dünyalılara da istanbul için dünyanın başkenti dedirtirsin. o kadar kötü yönetildi, o kadar cahil insanlara sahip oldu ki, öfkem hiç geçmeyecek. potansiyeli ile gerçeği arasında bu denli fark olan başka hiçbir ülke görmedim.

kasım ayına girdiğimde, “yedi ay sonra yaz geliyor, ben ne yapacağım?” diye paniklemeye başlıyorum. öyle korkuyorum işte… bu mevsimde dışarıda rahatça vakit geçirebilen insanlar—özellikle çalışanlar—gözümde adeta birer süper kahraman. çünkü o sıcaklık derimin altına öyle nüfuz ediyor ki. nemse, bedenimde bir tabaka gibi hissediliyor; sanki beni sarıp sarmalıyor. biri içten, diğeri dıştan kıstırıyor. üstüne dünyanın en sıcak rüzgârıyla karşılaşınca, kendi kendime diyorum: “herhalde hayatımın geri kalanına buhar formunda devam edeceğim.” bunu odanın merkezinde 8 çizen sineğe anlattığımda istediğim reaksiyonu alamadım. ayaksız vantilatörümün oluşturduğu hava akımına kapılmış, keyfi de yerindeydi.

acaba diyorum grönland'dan kaç ton veya metreküp buz dağı getirip binanın arkasındaki araziye yerleştirirsek 3 ay boyunca bölgeyi serin tutabilir.

sesimi normal konuşurken duyduğumda bile berbat bulurken ola ki yanlışlıkla herhangi bir kayıttan falan dinlersem ses tellerimin anasına sövmemle sonuçlanan durum.

yarın topluluk önünde çok kısa konuşma yapacağım veya yapmayacağım. (yapmazsam çok iyi) her şekilde o topluluğun karşısında duracağım ve herkes bir kere de olsa beni görecek.
ama yarını düşünüp göğsümde bir ağırlık hissetmek veya konuşma sırasında yüzümün kızardığını ve gerileceğini düşünmek daha da korkutuyor. yani zihinsel süreci bir şekilde yönetebilirim ama bunun fiziksel olarak beni etkilemesi, ağzım sanki toprakla dolmuş gibi konuşmaya çalışacağım düşüncesi olmasa her şey daha iyi olurdu.

bunun gerçekten sıradan bir olay olduğunu, karşımda sıradan insanların olacağını biliyorum, hatta bunun benim için aslında çocuk oyuncağı olduğunun da farkındayım yani öte yandan böyle bir özgüvenim de var ama karanlık tarafta düşüncelerim ve fiziksel etkileri tüm pozitif şeyleri alıp götürüyor.

maçı kapattım bir rahatlama hissediyorum. sanki düğün salonunundan dışarı sigara içmeye çıkmış gibiyim. amk spikeri ne yaşattın bana hiç mi yorulmadın