son derece etik dışı bir haber. muhtemel majör depresyon yaşayan birini bu şekilde açıkça haber yapamazsınız. kimliklerinin gizlenmesi gerekirdi.

bu ve bu şekilde haber yapan medya çalışanları siz hiçbir şeye saygı duymaz mısınız? azıcık düşünceli olun. yarın bu insan iyileşince ona sürekli hatırlatılacak kötü bir anı bıraktınız. ne için? bomboş habercilik.

kendini savunabilecek durumda olsa bu haberi yaptırmazdı. umarım hayata tutunur.

bazı yürekler ve zihinler bu dünyanın acılarını kaldırmayacak kadar narin. allah yardımcısı olsun.

haberciyi bulacaksın. eşeği suya yollayacaksın gerisi malum. şoke eden hikaye diyor. neyi şoke sayın amınakodum. insanlar doğru düzgün bir psikolojik tedaviye ulaşamıyor. psikolojik hastalık dediğinde zengin işi bunlar diyen milletiz.

olayı salt depreme bağlayarak küçültürüz. yarından umudu kesmiş milyonlarca genç var. bunların bir kısmı bu hale gelirken, bir kısmı suç, uyuşturucu, istismar pençesinde. zamanında suriyelilere yapılanı bu gençlere yapma peşinde sapık dayı dolu ortalık.

ciddi bir yüzleşme gerektiren durumun bir parçası genç.

bu gencin böyle olmasında depremin tabii ki çok büyük payı vardır ama depremi yaşamayıp da ülkenin ekonomik, siyasi, hukuk gibi faktörleri yüzünden bu genç gibi olan çok insan var maalesef. gencinden yaşlısına milyonlarca insan var. peki hükumetimiz ne yapıyor? kendi ülke insanı sefalet içindeyken, akıl sağlığını, ruh sağlığını kaybetmişken gidip hala gazze'ye yardım yapıyor. önce kendi insanını mutlu et, yarasına merhem ol. sonra başka insanlara yardım edersin.

muhtemelen major depresyon yaşayan genç. bu hastalık hakkında da bilip bilmeden şımarıklık diye yazan insanları da anlamıyorum. sokağa atsalar orada hiçbir şey yapmayıp ölümü bekleyecek muhtemelen. nasıl bi şımarıklık insanı böyle yaşamaya itebilir?

burada gelmiş 3-5 “insan”, yok 10 numara hayat, yok karikatür geldi aklıma falan filan. yazık günah ya bununla bile eğlenebiliyorsunuz.

“hayatın inişleri de çıkışları da var diyorlar. ben iniş de istemiyorum, o inişler o çıkışlara değmiyor”

hayata pozitif bakalım hihihih diye takılan tuzu kuru yavşaklar, buyurun bu sözü nerenize sokarsanız sokun…

izlerken az da olsa yüzündeki yorgunluk, sesindeki sakinlik, cümlelerindeki anlam, konuşurken cümleleri toparlayamaması tanıdık geldiyse, siz de az veya çok depresyondasınızdır. bana bu genç yabancı gelmedi. ona ve kendime üzüldüm. allah yardımcımız olsun.

isin psikiyatrik kismini bilmem ancak bakin, cok da degil,

az biraz cebinde bir umut olacak para olsa insanlarin, ulkedeki ayni durumda olan 5 milyon ev gencinin epey bir kisminin hayati degisir, topluma ayak uydurur.

abd'de hicbir is bilmesen hatta ulkede konusulan dili dahi bilmesen, app indirip yapip gunde en ucra yerde bile 100-150$ para yapabilecegin sistemler var.

cok basit yasal degisiklikler yapilsa, tr'de de, en azindan asgari ucreti, cok calisirsa daha fazlasini kazanabilecegi isler gayet olur.

tr'de uber yasak, airbnbsi yasak, o yasak bu yasak, illa ya birine kole ol saati 2$a, ya da en guzeli hic calisma, evde otur, ananin babanin emekli maasi ile hayatta kal,

3 harfli marketlerin sekerli copleriyle de dopamin yap, kafayi bul, hayati gecir diyorlar, yazik ne diyeyim...

bak, su gunluk app islerini yasal hala getirseler, neredeyse her gariban, issiz vatandas oraya kayit yaptiracagi icin,

devlet issiz de saymaz, kagit uzerinde "issizligi bitirdim" der, kayit disi ekonomiden de cok saglam vergi toplar...

buna ragmen yapilmiyor, ilginc.

tanim: major depresyon hastasi genc.

hatay depreminden sonra hayattan kopmuş. egzamaları var. banyo yapmıyor, tırnaklarını kesmiyor, iletişim çok az kuruyor. çok üzüldüm bu habere. 23 yaşında gencecik adam, psikolojisi bitik. keza annesinin de. keşke birileri yardımcı olsa, hayata kazandırılsa.

haberin linki

hatay’da depremde evini ve yakınlarını kaybeden 23 yaşındaki barış özbay, tam 3 yıldır evden dışarı adım atmıyor. ne duş alıyor, ne tırnaklarını kesiyor, ne de insanlarla konuşmak istiyor… günlerini yalnızca telefon ve bilgisayar ekranı karşısında geçiriyor. umutsuzluğa kapılan genç, 'yaşamak istemiyorum' derken, çaresiz anne semra özbay ise gözyaşları içinde tek bir dilekte bulundu.
hatay'da 3 yıla yakın süredir evden çıkmayarak sadece telefonla ve bilgisayarla oynayan 23 yaşındaki genç, sanal dünyaya bağımlı hale geldi. evladının beslenmek dışında hiçbir şey yapmamasına üzülen anne, evladının eski günlerine dönmesini istiyor.
kahramanmaraş merkezli depremlerde evini kaybeden ve defne ilçesinde yaşamlarını sürdüren 50 yaşındaki anne semra özbay ve 23 yaşındaki oğlu barış özbay, yaşadıkları depremin ardından hayata birlikte tutunarak yaşamlarını sürdürüyor. depremde hem evlerini hem yakınlarını kaybeden aile, üç yıldır zorlu bir süreçle mücadele ediyor.
depremin ardından yaşama hevesini kaybeden ve okuduğu üniversiteyi yarıda bırakarak sürekli bilgisayar ve cep telefonuyla oynamaya başlayan barış özbay, sanal dünyaya bağımlı hale geldi.
yaşamak için gerekli ihtiyaçlarını gideren genç adam; ne duş alıyor ne de tırnaklarını kesmek gibi özel gereksinimlerini yerini getiriyor.
evin dışına 3 yıla yakın süredir tek adım dahi atmayan barış'ın annesi semra özbay, evladı için her gün acı çekiyor. telefonla ve bilgisayarla oynamaktan boynunu dahi çeviremeyen barış'ın yeniden hayata tutunması için acılı annesi destek bekliyor.
gün boyunca evden çıkmadığını sadece yaşamak için gerekli şeyleri yapmak istediğini söyleyen barış özbay, süreci atlatmak için tedavi görmek istemediğini belirterek, "genelde uyanıyorum, tuvaletimi yapıyorum, yemeği yiyorum mecbur olduğum için yoksa onları yapmam. sonra oturuyorum ve telefonla oynarım. duvarları izliyorum ve akşam olmasını bekliyorum sonra uyuyorum. depremden 2 ay önce kendimi eve kapattım.
ondan önce de yavaş yavaş hayata karşı bıkkınlığım başlıyordu. üniversitede lojistik bölümü okuyordum. hiçbir şey yapmak istemediğim için banyo da yapmak istemiyorum. elimde olsa tuvalete de gitmem ve yemek de yemem. onları mecbur olduğum için yapıyorum. depremden önce banyo yapıyordum ama şimdi banyo yapmak istemiyorum. hayalim yok. hiçbir şey olmasını istemiyorum. kendileri çabalıyorlar ama ben de düzelmeyi ve yardımı istemiyorum. ben dışarı çıkıp bir şeyler yapmak istemiyorum. evde oturacağım. tırnaklarım daha da uzundu ama zorla kestiler. kısacası hayat mükemmel değil. insanlar hayat inişli çıkışlı güzel derler ya bana göre tam tersi oluyor. hayatın inişli çıkışlı işleri güzel değil ve istemiyorum" dedi.
evladının 3 yıldır duş almadığını ve evden çıkmadığını söyleyen semra özbay, bilgisayar ve telefon bağımlısı olan barış için acı çektiğini belirterek "oğlum barış özbay 23 yaşında, depremde evimiz yıkıldı. depremde nenesini kaybetti ve arkadaşları dağıldı. oğlum, çalışkan bir gençti, okulda birinci oluyordu. herkesle çok iyi anlaşıyordu ve herkes onunla gurur duyuyordu. kendisinin egzama hastalığı da var, 3 yıldır banyo yapmıyor.
bir anne olarak ne olursa olsun bırakamıyorum. depremden önce banyo konusunda çok iyiydi, önceden banyo yaptırmadığım zaman bana kızıyordu. depremden sonra değişti. banyo yapmayı bıraktı, her şeyi bıraktı, kendini eve kapattı, sadece telefon ve bilgisayarla oynuyor. arkadaşlarıyla nadir konuşuyor ama benimle konuşmuyor. depremden önce oğlum iyiydi ama depremden sonra bayağı değişti. eve kapattı kendini ve ölmek istediğini söylüyor. ona banyonu yap diyorum, 'ben öleceğim' diyor. bazen 'ya sen ölürsün ya da ben ölürüm. başka kurtuluşu yok.' eskisi gibi benimle konuşmuyor ve bana anne demiyor. bu şekilde zorlanıyorum. oğlumun eski anılarına dönmek için eski fotoğraflarına bakıyorum, kendimi bu şekilde avutuyorum. eşim benim için öldü, başka çocuğum da yok. 3 yıldır oğluma bu şekilde bakıyorum. işkencelerine rağmen oğlum deyip bırakamıyorum. bazen kavga ediyoruz ama yine de onu anlamaya çalışıyorum. yetkililerden yardım istiyorum. oğlumu hastaneye götürüp tedavi olmasını istiyorum" ifadelerini kullandı.

edit: haberin içeriği eklenmiştir.