sadece yaşla ölçülmez. bu iki sayı arasında, hayat hakkında yediğin bütün tokatların izi vardır.
20 yaşında “dünyayı değiştireceğim” dersin,
30'a geldiğinde “kendimi tüketmeden günü geçireyim” diye dua edersin.
20 yaşında bir fikre körkütük bağlanırsın,
onu savunurken dostluk bozarsın, gerekirse kavga edersin. çünkü haklı olmak, sevilmekten daha önemlidir.
ama 30'da öğrenirsin ki, çoğu zaman fikirler değil, insanların niyeti belirleyici.
ve o fikirler, birilerinin işine yaradığı sürece alkışlanıyor zaten.
ideolojilerin nasıl pazarlama tekniğine dönüştüğünü görürsün. duygu sömürüsüyle kutsanmış bayrakların altında nasıl da ticaret, çıkar, iktidar döndüğünü fark edersin ve sonunda savaştan kaçmak, bir korkaklık değil “yaşamanın bir erdem olduğu” bilgisidir artık senin için.
20 yaşında birini tanıdığında "beni anladı" sanırsın.
30'unda tanıdığın herkesin kendiyle meşgul olduğunu anlarsın. kimse seni tam olarak anlamıyor çünkü herkes kendi hikâyesinde başrolde.
ve en kötüsü de şu belki:
20 yaşında umutla beklediğin şeyler,
30'unda sadece canını sıkmadan geçti diye mutlu eder seni çünkü beklentiler azalmaz, başkalaşır.