gençliğimizin en güzel en verimli en önemli döneminin denk geldiği ölümcül deney filmi gibi ortama ve ekonomik krize bakıp, çaresiz çaresiz bekliyoruz.
çocukluğunu sokakta yaşayan son nesil olmanın verdiği yetkiyle şimdiki telefon, tablet bağımlısı, sokak futbolundan habersiz çocuklara bakıp bakıp üzülüyoruz.
ikinci çocuğunu whatsapp profil resmi yapan arkadaşlarımıza bakıp, "ulan bizim daha sevgilimiz bile yok bu ne hız" diyoruz.
hiç ara vermeden, sınıfta kalmadan üniversite sınavına girmiş her 93'lü, 2011'de ygs'deki şifreleme skandalıyla karşılaşmış demektir. daha reşit bile olmadan tekme yemeye, ezilmeye, haksızlığa uğramaya başladık.
delirmemek için bir mücadele içindeyim. 18 yaşından itibaren aileden uzaklaşmalı insan. yoksa ne saygın kalıyor ne saygınlığın ne de sabrın
bu yaşta olduklarına hayret ediyorlar. bazıları bir yerlerde takılı kaldı ve yıkılmamaya çalışıyorlar.
bir baltaya sap olmaya çalışıyor.nefes almaya çalışıyor.
evlenip boşandılar şimdi tekrar evleniyorlar.
tur bindiriyor orospular bana.
bizden evvelki 80 nesli windows xp
bizden sonraki z kuşağı win7 ve sonrası
biz ise windows vista gibiyiz. bi bokuz ama ne bok olduğumuzu anlamadık. ''ara tür'' desek yalan olmaz. bi potansiyel var, bi beklenti ve yetenek var ama bi olmamışlık da var. bizden önceki ve sonraki nesiller gibi olmayacağımıza inandım ben. dönemini değiştirecek 2 nesil arasındaki geçiş süreciyiz biz.
bazıları yeni yeni evleniyor, bazıları hayatı kaçırdığını düşünüyor, bazıları en şanslı nesil olduğunu sanıyor kalanları da 2 yüz yılın ağırlığında eziliyor..
yani anlayacağınız 93 doğumluların kafası karışık şu ara.
cidden napıyoruz abi... 2000lilerle okuyorum 3. sınıfım, askerlik yok ağlıycam mk hayata 30unda başlıycam ... şaka mı bu
25 yaşında öldük, 75'de gömülmeyi bekliyoruz.
hiç tahmin ettiğimiz gibi değilmiş bu yaşlar ya, tek kelimeyle hüsran.
(bkz:
27 yaş krizi)
neyse ki rockstar değilim.