herhalde "modifiye" kavramı ile ilk tanışılan taşıttır.
alındıktan hemen sonra gidona "boynuz" denen aparatlar monte ettirilir, jantlara "kedi gözü" reflektörler ve bilimum renkli boncuk, hatta bazen "jant kapağı" takılır. frenler satın alındığında plastikse, aluminyum olanlarla değiştirilir. bisiklet tek renkse hem çift renk, hem de süspansiyonlu olsun diye çatal değiştirilir. lastikler de değiştirilip beyaz yanaklı yapılır...

biz zamanlar bütün sünnetlik çocukların rüyası idi. ne play station ne de bir bilgisayar sahip olabileceğiniz en değerli, en eğlenceli şey oydu. bunu için kırk taklalar atılır, gerekirse sünnet çocuğunu konvoyda dolaştıran arabanın kapıları kitlenir, söz alınmadan arabadan inilmezdi.

bana da alınmıştı sünnet düğünümde bir 18 vitesli bisiklet, ne var ki o zamanlar 6 yaşında olduğum için 9 yaşına kadar ben ona değil o bana binmişti. binebilmek için yüksek bir yer arardım destek alacak, ya bir merdiven basamağı ya da bir taş, ama inerken ayağım yere yetişmediği için çoğu kez de talihsiz kazalar yaşamıştım.

vitesler shimano marka ise tadından yenmeyen alet.

(bkz: bisan ihlas mountain cat)

vakti zamanında bir statü göstergesiydi.
taa ki 21 vitesleri çıkana kadar.

koldan motorcu gibi vitesi değiştirilenler^*, onlarca çocuğun kolunu kırıp, dişlerini erken dökmesine sebep olmuştur.