kırmızı tuborg kutusuyla bakışır, dumanaltı bozulmasın diye havalandırılmaz.
hani aslında biraz da yalnız kalmak istendiği için vardır.
artık istemediğimi fark ettiğim şey. bu zamana kadar beni ya hep güçlendireceğini, ya da sadece yerin dibine batıracağını düşündüm, sonunda da kendimi bunları düşünürken ne kadar yorduğumu fark ettim. yarından itibaren huyunu suyunu beğendiğim kim var ise sohbet edip sakin sakin insanları dinlemeye çalışacağım. hepimiz birbirimize benziyoruz madem, bir şeyleri paylaşmanın vakti gelmiş demektir.
bir yola çıkmış ve tutkularını önemseyen kişilerin yaşadığı duygu durum
ne kadar yalnız ve karanlık olsa da umuda açılan bir kapı mutlaka olacaktır.
albert camus'nun
yabancı kitabındaki karakterin yalnızlığının kendisidir. duygusuz, tepkisiz bir yalnızlık.
ailem çok uzakta, annem hastanede ben de omuzuna dayanıp ağlayacağm yakınlıkta kimsenin olmadığı soğuk ve gri bir ülkede bununla başetmeye çalışıyorum. sanırım böyle biir şey.
başını eğip usul usul yürümeyi öğretir
genelde boş konuşan bir televizyon, toplanmamış yemek masası, eski kanape, eski halı ve terlik ile can bulur.
hiç bilmediğin bir şehirin otogarına sabah 5 gibi soğuk bir aralık günü gelmek gibidir.