veganlar küsmesin başlığa, geçende böyle bir sohbet açıldı iş yerinde. tavşan, yengeç, ahtapot gidiyordu muhabbet. daha üstü var mıdır merak ediyorum
ne kadar farklı bilmiyorum ama kirpi eti yemiştim.
her hangi bir hayvan yemek yeteri kadar ilginç zaten.
belgesel açıp arslanın öküzü nasıl avladığını ve afiyetle yediğini izliyoruz şaşırarak. çok medeni olduğunu iddia eden biz homo sapienslerin ne farkı var vahşi doğadaki hayvanlardan acaba?
edit: itiraf ediyorum ben de hepçilim. ama yazdıklarımın arkasındayım. akıllı hayvanlarız sonuçta.
geyik etini tirit yapıp yedirmişlerdi. inanın keçi falan sanmıştım. işin ironik kısmı tirit yapmaları.
(bkz:
tirit)
travmatik bir şekilde serçe eti yemiştim. çocukluğumuzda komşumuzun oğlu tam bir caniydi. serçeleri sapanla vurup, temizleyip pişirirdi ve bir keresinde bize zorla serçe eti yedirmişti. onun haricinde yerel bir sucuk firmasının skandalıyla yine travmatik bir şekilde bilmeden eşek eti yemiş olduğumu öğrendim..
sümüksüz balık - azerbaycan
not: sümük azerbaycan türkçesinde kemik demekmiş.
yani kılçıksız balık. anlayınca ne gülmüştüm be!
maymun beyni. o da yanlışlıkla. masada asla yemeyeceğim birsürü şey vardı: maymun, yılan, timsah, zebra, birsürü korkunç deniz kabuklusu, birsürü böcek. bunların yanında nispeten anladığım şeyler: devekuşu, domuzun binbir çeşidi ve çift toynaklıların epeyce bir çeşit sakadatı. midem hiçbir şeyi almadı, ciğer yedim, yürek, böbrek, beyin falan yerken tadını en beğendiğim beynin koyun değil de maymun beyni olduğunu öğrendim. normalde böyle tecrübelere son derece açık olsam da şu yukarda saydıklarımın hiçbirini yemedim ve yediğimin maymun beyni olduğunu öğrenince baya bi garip hissettim. şimdi düşününce bile midem kalkıyor valla şu gibi şeyleri nasıl yediğimizi hiç anlamıyorum.