yalnız yaşadıkça çoğalan bu korku, "bir yerlerde ölüp kalsam kimsenin haberi olmaz" şeklindeki derin düşüncelerle insanı bunalıma sokar. "benin neyim eksik", "çok mu geçimsizim", "bu kadar yalnızlığı hak edecek ne büyük gühan işledim", "neden yalnızlıklıkla terbiye ediliyorum" gibi sorularla derinleşen ağır yaraların kabusa dönüşmesidir. kimse yalnızlığı hak etmez. yalnızlığı hak edecek hiçbirşey yapamış olsanızda
kaderde varsa düzülmek neye yarar üzülmek.